12 april 2022 De paaskaars was een beetje koppig. We hadden hem eerst vanuit een hoek van de kerk naar voren moeten halen, want zo was het gebruik daar: de kaars brandde met Pasen en tijdens de zes weken daarna, alleen tijdens vieringen natuurlijk. Daarna ging die naar de gedachtenishoek, met de namen van overledenen.… Continue reading
Auteur: Len Borgdorff
Broertje 2
11 april 2022 Ik heb er nog eens over nagedacht, over de mensen met wie ik in april 1957over het wiegje van Joris gebogen stond. Ik zit nogal met die Leo Grootscholten. Laat ik allereerst iets goed maken. Ik zei dat deze overbuurjongen tegenover me stond. Dat was niet waar, ik heb hem daar gisteren… Continue reading
Broertje
10 april 2022 Vandaag is Joris 65 geworden en we vieren dat door uit lunchen te gaan. Omdat hij de jongste is en ik de een-na-jongste in de rij van vijf, kon alleen zijn geboorte mij bijblijven. Die herinnering gaat gepaard met enige schaamte. Ik werd pas wakker toen mijn twee zussen allang op de… Continue reading
Heer, vrouw, hond
09 april 2022 Wat gebeurt er wanneer je partner overlijdt en jij in je seniorentijd alleen komt te staan? Ik hoef deze straat niet uit om de drie antwoorden te vinden, maar een uitstapje naar Brabant drukte me even op de drie opties die zich daarbij voordoen. A. Je blijft alleen achter. Je treurt en… Continue reading
De zachte krachten
08 april 2022 Toen ik vannacht wakker werd, had ik een liedje van Aart Staartjes in mijn hoofd: De veter zit vast en de veter moet los Maar ik weet niet hoe dat moet Daar hoort een aanstekelijke, niet uit te roeien melodie bij, dus slapen zat er even niet meer in. Daarom trok ik… Continue reading
Naar het ziekenhuis
07 april 2022 Of ik even bloed wilde komen laten prikken, vroeg een bijna onverstaanbare mevrouw door de telefoon. Het overrompelde me, want meestal maak ik daarvoor zelf een afspraak en dat stond op mijn lijstje voor vandaag. Wat zou daar nu weer achter zitten, vroeg ik me af, want ik had net een gesprek… Continue reading
Zwemles
06 april 2022 Bij mijn pogingen om de kunst van het zwemmen onder de knie te krijgen, is nooit een familielid aanwezig geweest. Ook niet bij het afzwemmen, want daar is het nooit van gekomen. Misschien zou een toeziend oog, al was het maar op enige afstand, een beetje geholpen hebben. Gelukkig deelde ik de… Continue reading
Oorlogshelden
05 april 2022 Mensen kunnen het beste uit elkaar naar boven halen. Daar zijn boeken over en tv-series en ik heb het ook wel meegemaakt. Het tegenovergestelde bestaat ook. Toen Russische soldaten zich moesten terugtrekken uit Boetsja, zijn ze losgegaan. Een of twee begonnen op gruwelijke wijze aan hun frustraties toe te geven en niemand… Continue reading
Knobbelstoeltjes
03 april 2022 Langs de Voordorpse Dijk stonden twee knobbelstoeltjes. Dicht bij elkaar en dat begreep ik wel, want het was behoorlijk koud vanmiddag. Die stoeltjes waren op dat front natuurlijk niets gewend, want die hebben de laatste honderd jaar ergens binnen gestaan. Maar nu niet meer. Misschien is er nog ergens een foto van… Continue reading
De handtekening
31 maart 2022 Het viel niet eens mee om iets te bedenken. Een goede daad die ik ooit verricht zou hebben. Op de voorlaatste bladzij van De gebroeders Karamazow drukt Aljosja de jongetjes die zojuist Iljoesjetska begraven hebben ̶ hun vriendje dat ze aanvankelijk zo pestten ̶ dat ze de goede herinnering moesten bewaren, de… Continue reading
De gebroeders Karamazow – slot
28 maart 2022 De roman eindigt met het aandoenlijke, aan sentimentaliteit grenzende verhaallijntje van Iljoesjetsjka. Het is een zielig jongetje van het soort waar ook een W.G. van der Hulst wel raad mee wist in zijn Peerke en zijn kameraden of denk aan Piet Bakkers Ciske de Rat. Aljosja Karamazow maakte kennis met de kleine… Continue reading
De gebroeders Karamazow
27 maart 022 Voor de verwoestende oorlog begon waarmee de duivelse dwaas die Poetin heet de wereld en in het bijzonder Oekraïne overviel, was ik in De gebroeders Karamazow begonnen om opnieuw kennis te maken met de Russische ziel. Het zijn daar in Rusland net mensen. Wel zit er wat meer hartstocht, wat meer sentimentaliteit… Continue reading
Microvezel
24 maart 2022 ‘Je zegt het niet en je zegt het niet!’ Ik riep het mensen al toe zodra ze bij me in de buurt kwamen, meestal waren ze net uit hun auto gestapt, maar niet altijd. Ik had het een paar keer vriendelijk over me heen laten gaan, maar toen werd het me toch… Continue reading
Stethoscoop en kwast
20 maart 2022 We kwamen bij elkaar in een voormalige boerderij tussen Marssum en Deinum, dat prachtige land dat door het licht van deze dag nog eens extra fraai werd aangezet. Af en toe keek ik naar buiten, naar de wijdte die als een verademing om ons heen lag, maar meestal waren onze blikken naar… Continue reading
Cash
19 maart 2022 Terug uit Friesland van de uitvaart van Agatha, zo vlak voor het eten, pakte ik mijn kartonnen qr-bus van Amnesty International nog maar even om een paar huizen langs te gaan. Dat had ik beter niet kunnen doen. Het zou veel beter geweest zijn als ik voor het raam was gaan staan… Continue reading