04 maart 2022 Fiets, trein, tram en een korte wandeling brachten ons naar de Zeestraat in Den Haag. Daar bevindt zich, aan de zonnige kant van de straat, Museum Mesdag. Zestig jaar geleden liep ik er alleen naar binnen, met mijn paspoort van de Melkbrigade om er kennis te maken met een wereld waarvan ik… Continue reading
Auteur: Len Borgdorff
Aan tafel 2
02 maart 2022 ’Waarom wilde u die hamersteel zo graag terug hebben? Die hamer en die sikkel zijn immers van een voorbij regime.’ Hij kon zo ver niet van me vandaan zitten, zijn ogen konden zo klein niet wezen, of ze staken me. Steken is het woord niet, ze sneden, want de ogen van Poetin… Continue reading
Aan tafel
01 maart 2022 In de poort trof ik de steel aan van een hamer. Het kon niet anders of die moest in de Oost-Europese chaos hierheen gevlogen zijn. Nog een geluk dat het om een klein steeltje ging en dat ie niemand geraakt had. Maar waar waren de andere stukken. Waar was de kop van… Continue reading
We hebben niets beters
27 februari 2022 Oekraïne, Rusland. Ik raak er behoorlijk de kluts van kwijt. Er zijn momenten dat ik lui achterover hangend welgemoed kan beamen dat werkelijkheid en waarheid niet meer dan een gevalletje perceptie zijn. Maar nu deze discussie gepaard gaat met bombardementen, tanks, vluchtende mensen en agressieve of juist inerte grootmachten, kom ik in… Continue reading
Verhuiswagen of liefdesbrief
25 februari 2022 Twee voor Twaalf is een vorm van poëzie. Het heeft lang geduurd, maar vanavond is dat dan toch tot mij doorgedrongen. Het kan niet anders of ik ben een van de laatsten die de schoonheid van het programma ontdekten en dan bedoel ik dus dat aspect van poëtische schoonheid die je ‘a… Continue reading
De prunus
24 februari 2022 De prunus bij de achterburen stond nog wat uit te hijgen terwijl hij zwaar leunde op de gelukkig stevige schuur in de aangrenzende tuin. Toch gaat onze dankbaarheid en bewondering meer uit naar de intussen verdwenen boom. Wortels en een deel van de stam staan er nog, dus ook fysiek blijft de… Continue reading
Afscheid
23 februari 2022 Eeuwig dankbaar zou hij me zijn, zo liet hij me vorige week weten via het antwoordapparaat, want ik had weer eens mijn mobieltje boven laten liggen toen ik beneden was, of omgekeerd, dat weet ik even niet meer. Ik merkte het pas op toen ik hem al door mijn vaste telefoon had… Continue reading
Teddybeer
20 februari 2022 Heel erg gelukkig word ik niet van storm aan zee, maar op een of andere manier zit die toch in mijn bloed. Wat dat betreft is het maar behelpen met een bos. Daar kom je als mens niet toe aan een strijd tegen de elementen. Het strand biedt je de heroïek van… Continue reading
Eunice
18 februari 2022 Het ziet er zelfs elegant uit. Het kleine kasje deed een stapje opzij om Eunice te laten passeren. Eunice is een grotere kas misschien op wie heel Holland heeft gewacht en nu ze er was, kwam ze ook langs de plek waar kasje Cathy stond in haar bescheiden achterhoekje. Weliswaar stond ze… Continue reading
Voorbeeld
17 februari 2022 De dierentuin lag er koud, winderig en ook tamelijk verlaten bij. Er was een halve schoolklas waarvan de kinderen in zelfstandige groepjes iets deden en er waren kleine kinderen, met wat ouders of grootouders daaromheen. Dieren waren er ook, maar veel waren het er niet. We zagen geen leeuwen of tijgers, wel… Continue reading
Lul*
15 februari 2022 Geen dickpic vandaag; ook geen verhaal over Overmars. Wel een lesje stilistiek dat ik ooit graag had gegeven. Na het gesprek trof ik naast de deur van de rector een studiegenoot aan die blijkbaar ook op de vacature had gesolliciteerd. Dat was een domme fout van de organisatie, waar ik later mijn… Continue reading
Sneeuwklokjes
14 februari 2022 Op landgoed Oostbroek gingen zowel voor als achter me de mensen op de knieën voor de sneeuwklokjes. De een wilde recht doen aan de hoeveelheid, maar een camera is geen menselijk oog: door de lens verdween de magie van die sneeuwklokjeszee. Anderen probeerden in de bloemen te kruipen. Daardoor worden die tere… Continue reading
Ogen zo blauw
13 februari 2022 Natuurlijk kan ik niet zeggen dat ik voelde hoe ze naar me keek en dat ik daarom mijn blik wierp in die langs de weg geparkeerde auto om er haar helder blauwe ogen te ontmoeten. Ogen van een prinses waren het, een prinses uit een sprookje, even helder en even onecht. Die… Continue reading
De witte jas
11 februari 2022 Voor die nieuwe badkamer er is, vindt er in je huis een vulkaanuitbarsting plaats die zich nauwelijks laat beschrijven. Daarvoor heb je overigens alle tijd, want zo’n uitbarsting neemt weken in beslag, slower motion bestaat niet. Daar komt dan nog bij dat de gevoelservaring bij zo’n verbouwing van elke minuut een stroperige… Continue reading
t Is een raadsel
10 februari 2022 Langs de Vecht betrapte ik me op een blik op de meeuwen die er op het water dobberden zonder me af te vragen hoeveel het er zouden kunnen zijn en ook hoe ze ook al weer heten. Stormmeeuw? Drieteenmeeuw? Ik wist het niet en dacht er pas over na toen tot me… Continue reading