Auteur: Len Borgdorff

11 juni 2025 Vorige week donderdag kwamen Mente en ik uit Ost-Friesland en  morgen – weer een donderdag – stap ik in de auto om later die dag met Henk onze tenten ergens onder Auxerre op te zetten, de fietsen af te laden en een plek voor de auto te vinden waar we hem een… Continue reading

6 juni 2025 Verstond ik het goed? De akoestiek in de kerk en mijn oren lieten zich niet optimaal op elkaar afstemmen, dus ik twijfelde, nog steeds trouwens. Toch meende ik te horen dat een van de namen waarmee Jan in zijn leven werd aangesproken Grover was. Dat nerveuze blauwe ventje met zijn hoge overslaande… Continue reading

4 juni 2025 Vorig jaar september zaten we een paar dagen aan de Dollard en toen fietsten we een stukje Duitsland in om ons vervolgens af te vragen of dat nou wel zo leuk zou zijn, twee weken voor een vakantie die kant op. Terwijl we dat al wel langer van plan waren. De kust… Continue reading

3 juni 2025 Het is Langeoog geworden. Vanaf de dijk hier zie je twee eilanden liggen: Baltrum en Langeoog. En kijk, als je hier nou toch bent en die eilanden zich bij iedere blik of elke stap naar buiten even laten zien, zou het toch wel gek zijn om er niet ook een keer eentje… Continue reading

31 mei 2025 Het is al bijna negen uur, toch is er nog geen teken van leven te zien op het stukje dijk dat je van hieruit kunt zien als je een beetje je best doet. Je ogen moeten tussen wat huisjes door laveren en er een beetje overheen kijken, maar als het meezit, dan… Continue reading

29 mei 2025 Wie loopt daar nu toch met gestrekte pas en in zijn hand een aktentas? Daar gaat hij alweer, kijk dan toch, kijk! Dag in en dag uit neemt hij de dijk telkens in gestrekte pas met aan zijn hand die aktentas. Ik denk niet dat er iemand naar me kijkt als ik… Continue reading

26 mei 2025 Er is bij de oude markt van Norden van alles op een charmante manier misLgegaan. Dat de klokkentoren apart staat van de kerk is in Ost-Friesland meer regel dan uitzondering, maar dat er een drukke weg tussen beide door rijdt, is toch wel bijzonder. De Utrechter in mij zou daar niet van… Continue reading

25 mei 2025 Alle Middeleeuwse Kerken is een boek dat eruitziet als een kloostermop, die dikte en zo’n beetje dat formaat. Het is ook net zo zwaar, wat het voor op schoot minder geschikt maakt en als reisgids al helemaal ongeschikt. Ik heb de tweede druk van het boek, van begin 2008. Ik meen dat… Continue reading

22 mei 2025 We zijn gearriveerd in een huisje bij Dornumersiel. Het is daar fris en het waait flink. De eerste verkennende wandeling in de omgeving leerde dat de Duitse Wadddeneilanden veel dichter bij de kust liggen dan verwacht en dat het strand hier maar heel weinig voorstelt. Maar ook dat je bij restaurant Die… Continue reading

18 mei 2025 De trein staat weer stil en ik zit op de grond. We waren onderweg naar Den Haag, maar toen de trein na een korte stop in Gouda weer was opgetrokken, stond hij nogal abrupt stil. Even. Dat was tenminste het woord dat bij de eerste twee berichten via de intercom gebruikt werd.… Continue reading

15 mei 2025 Wat mij de dagen rond 5 mei een beetje dwarszat, was dat ik zo weinig wist van wat mijn ouders in de oorlog meemaakten. Er werd niet veel over gesproken, misschien, maar van mijn kant heb ik vast en zeker niet goed geluisterd en gevraagd, laat staan doorgevraagd, heb ik amper. Van… Continue reading

7 mei 2025 We wisselden per telefoon de door ons verrichte prestaties van de afgelopen week uit. Mijn zus had buiten de planten water gegeven. Ik overtroefde haar en vertelde dat ik gistermiddag anderhalve kloeke varenstruik van de achtertuin naar de kliko had verhuisd, daarmee onze herkomst verloochenend, want mijn zussen, één broer en ik… Continue reading

4 mei 2025 In de tweede en derde klas van de middelbare school kreeg ik godsdienstles van dominee Jac. van Dijk. Een man in het zwart met het gezicht van een deftige, zij het wat gehavende kolenboer. Er was ook iets met zijn kaken, aldus mijn eerste indruk. En er was een kapotte voortand. We… Continue reading

3 mei 2025 De tekenen bedriegen niet. ‘Vergeet je petje niet,’ zei Mente. Ik zweeg om mijn irritatie niet te laten blijken. Natuurlijk vergat ik mijn petje niet. Vertel mij wat: zomer en winter, altijd draag ik een petje, tegen koude, tegen het felle zonlicht, tegen de regen die in mijn ogen stroomt, tegen de… Continue reading

2 mei 2025 De tekenen bedriegen niet: het terras waar wij met koffie en gebak ons dagje Happen en Trappen zouden beginnen, lag in de schaduw van de oude kerk van Harmelen, waar we ook zonder te hoeven zoeken een plek vonden voor onze auto. De zon scheen, de wind was elders, in elke geval… Continue reading