Categorie: Och heden

23 januari 2025 We hebben het over Utrecht. Zondag aan het eind van de middag fietste het mij tegemoet: het Dapperstraatgevoel. We waren onderweg naar huis. Een kwartier eerder had men ons wanwege sluitingstijd weggestuurd bij het Catharijne Convent, dus inderdaad: het was al donker. En koud en onoverzichtelijk was het ook. Niet in de… Continue reading

8 januari 2025 Nora wil wel naar het speeltuintje 200 meter verderop. De poppenbuggy moet mee, met Beer, een pop in kerstoutfit. Omdat Nora er de tijd voor neemt, ben ik in de gelegenheid om behalve voor opa ook voor kerstboomcontroleur te spelen. Op straat liggen her en der hoopjes kerstboomnaalden, op de plekken waar… Continue reading

7 januari 2025 In de vorige Och Heden maakte ik melding van het achterlichtje van mijn fiets en ook vertelde ik dat dat licht het niet deed. Maar toen ik vanmorgen de schuur in liep werd ik hartelijk begroet door een vrolijk achterlicht. Niet met een piezelig, kwijnend lampje, nee, het scheen krachtig. ‘Gods wegen… Continue reading

4 januari 2025 Het nieuwe jaar, zo jong nog en nu al zo spannend. Toen het jaar pas twee uur oud was, fietste ik door de stad, van de ene kant naar de andere, om weer thuis te geraken. Smeulende vuurtjes, kluitjes van mensen hier en daar, er werd vuurwerk afgeschoten, mijn achterlicht deed het… Continue reading

27 december 2024 Gisteren wilde ik bij de begraafplaats van Oud-Zuilen even afstappen om Maarten een groet te brengen. Hij ligt daar nu ruim een maand en op afstand knik ik bij het passeren tijdens mijn fietsrondjes wel zijn kant uit, maar daarbij bleef het dan. Op mijn vaste rondje kom ik ook langs het… Continue reading

23 december 2024 Zij stelt mij aan anderen voor als haar jongste collega, woorden die ik met hoofdletters zou moeten schrijven, alsof het mijn naam is. Ze noemt me nu 51 jaar zo, maar niet als ze mij aanspreekt. Dan zegt ze de laatste tijd vaak Ron. Daar hoef ik niets van te zeggen, want… Continue reading

12 december 2024 Broer Joris had de medische ingrepen goed doorstaan, merkte ik bij mijn bezoek, daarom kon ik met een gerust hart Naaldwijk verlaten. Ik zou nog even naar Monster. ‘Kun je meteen de oude bloemen weghalen,’ zei Joris. Hij verzorgt het graf van onze ouders waarop de rest van de familie dan applaudisseert… Continue reading

5 december 2024 De erker grenst aan de stoep. Er is geen voortuin. Het is een veilige kooi: een grote ruit in het midden en smallere, schuine zijramen, een trapezium. Lenny van twee staat op een stoeltje voor het raam. Aan de overkant, bij de groenteboer, brandt licht. Het is al donker buiten. Hij staat… Continue reading

3 december 2024 Lukas heeft een vriendinnetje. Al minstens een jaar. Ze zitten bij elkaar in de klas en wonen niet al te ver bij elkaar vandaan. Als oppas-opa haal ik hem wel eens bij haar op of ik loop een stukje met ze mee. Of ik ben getuige van de onderhandelingen over wie bij… Continue reading

25 november 2024 Bij het collecteren werd er bij nummer 193 niet opengedaan. Ik wierp nog even een blik naar binnen, vluchtig maar lang genoeg om even later een beetje mismoedig naar de volgende voordeur te sjokken. De namen ken ik niet. Toevallig wel die van de al heel lang volwassen kinderen, want die had… Continue reading

23 november 2024 Griep, fikse verkoudheid, malaise – geef het maar een naam – hield mij bijna een week binnenshuis en dat betekende dat ik nog maar één dag over had om mijn belofte na te komen om namens Kerk in Actie langs de deuren te gaan voor kinderen in de Oekraïne. Daarvoor hoefde ik… Continue reading

14 november 2024 Veertien dagen geleden stapte Mata Hari op me af, in het Kröller-Müllermuseum. Er gebeurde iets dat mij verbaasde. Was dat omdat ze op het levensgrote schilderij zo dik in de kleren zat dat je tussen hoed en verhullend lange en rijkelijk van bont voorziene mantel alleen maar haar in een paar streken… Continue reading

7 november 2024 Dat Hofwijck is een eigen ontwerp van zijn eerste bewoner, Contstantijn Huijgens. Hij ontwierp niet alleen dit huis langs de Vliet, maar ook de tuinen, waarbij hij zich liet inspireren door Vitruvius, of specifieker, door de mens van Vitruvius. Daar heeft het landgoed de vormen en verhoudingen van het menselijk lichaam. Het… Continue reading

6 november 2024 Op mijn verzoek blijven we deze keer dicht bij huis. Bij zijn huis dan. Doorgaans zien we elkaar twee keer per jaar en één daarvan is ons dagje uit. Nu dus in Voorburg. Ik heb het over mijn kouwe neef, die veertig jaar geleden korte tijd onze buurman was. Dat was in… Continue reading

26 oktober 2024 Volgens Markus kan er wel een paar jaar overheen gaan, maar het grote wisselen heeft zich aangekondigd. In de vorm van een hoektand rechtsonder. Volgens het ISO 3950-systeem dat in de tandheelkundige wereld wordt gehanteerd gaat het om de acht, drie, maar dat weet Markus natuurlijk niet. Die merkt alleen dat hij… Continue reading