Categorie: Och heden

29 november 2022 Een tijdlang – eind jaren tachtig – was het werk van de filosofisch onderlegde literatuurwetenschapper René Girard erg populair. Hij had het over jaloezie, macht en zondebokken. In de literatuur van alle tijden ontdekte hij een mechanisme. Vanwege Matthijs van N moet ik weer aan die Girard denken. Laat me wat preciezer… Continue reading

24 november 2022 Volgens Marjolijn Hof liepen bij mensen goed en kwaad door elkaar en zij ging daarbij liever uit van het goede in de mens. Of dat niet een gevaarlijke keuze was? Misschien wel, maar ze bleef bij die keuze. Aan het begin van ons gesprek had ze al gezegd, dat het slechte in… Continue reading

23 november 2022 De waan van de dag maakt het af en toe onmogelijk om toe te komen aan wat echt belangrijk is, zoals het schrijven van dit stukje. Bijna had ik me al op iets anders gestort, maar nog net op tijd tikte ik de woorden ‘waan van de dag’ tevoorschijn en nu volgt… Continue reading

19 november 2022 Omdat er nu toch wat meer kou de wereld binnendringt, vindt Mente het beter dat ik ’s avonds de gordijnen van mijn kamer dichtdoe en dat is inderdaad wel zo verstandig. Alleen, ik doe het niet. Dat is geen moedwil, maar domheid, nonchalance die vraagt om diepe schaamte. Hoe leren wij ooit… Continue reading

15 november 2022 Het ontbreekt ons aan tijd om de geraniums te verzorgen: gistermorgen kwam er al vroeg een grote wagen voor de deur te staan om onze kruipruimte van isolerende korrels te voorzien, zwarte parels, en vanmorgen was het een grote graafmachine en twee mannen. Zij gingen aan de slag met de stam die… Continue reading

12 november 2022 De zinkende stoomboot op het Sinterklaasjournaal was natuurlijk een traumatische aangelegenheid, waaraan je als klein kind niets kon doen. Maar een ander verontrustend moment was wel dat het pakje voor Dieuwertje in de zak van de straat terechtgekomen was, waar zij al lang niet meer woonde. Dat zou Lukas vorig jaar overkomen… Continue reading

13 november 2022 13.15 uur. Omdat zijn knie niet wil, blijft Aat maar helemaal thuis. Geen wandeling, geen Pionierspad. Wat nu? 13.45 uur. Brood op. Ik noteer in mijn boekje: ik stap op de fiets en ga naar het Singer Museum in Laren. 14.15 uur. Hoewel een gps niet nodig is, neem ik hem toch… Continue reading

09 november 2022 Onderweg naar hier kwam de verjaardag van Sinterklaas ter sprake. Die viel eigenlijk niet op 5 maar op 6 december, beweerde Klaas. Ik gaf hem gelijk en vertelde dat feesten in het verleden de avond ervoor begonnen, zoals Kerstavond de avond voor de eerste kerstdag was. Ik vertelde niet dat die datum… Continue reading

07 november 2022 Mijn broer vult zijn weinige ledige uren met klusjes waar ik wel een beetje jaloers op ben. Alleen net niet genoeg. Niet lang geleden nam Joris de klok onderhanden die mijn grootouders cadeau kregen toen ze in 1912 trouwden. Het gaat om een klok waarvan de emotionele waarde een veelvoud is van… Continue reading

04 november 2022 ‘Plaatsmaken is doodgaan,’ zei ik tegen Linde. Ik vond opeens dat we niet moesten vergeten. ‘Plaatsmaken hier of waar dan ook. Het blijft doodgaan.’ Er rijden wat autootjes door de kamer. Ze vervoeren macaroni. Soms blijken mijn voeten een verder onzichtbaar verkeersplein te markeren. We hebben een extra oppasdag nu de jongste… Continue reading

03 november 2022 Bij de boekpresentatie van Zielland vanavond zag ik weer het kleine meisje dat ons vanuit een binnentuin had staan aanstaren, twee maanden geleden. Die ons waren Désanne van Brederode en ik. We hadden een gesprek over het boek dat vanavond dus officieel de lucht in ging. We zaten in de regentenkamer van… Continue reading

02 november 2022 Poeh is een jaar of tien geleden via de vrijmarkt tot ons gekomen. Hij moest één euro opbrengen en misschien ook kreeg Mente hem mee voor 50 cent. Hij heeft een tijdje op een klein stoeltje in de huiskamer gezeten maar zijn vaste plek werd een zolderkamer. Waar hij intussen door vijf… Continue reading

29 oktober 2022 De (zuid-) westhoek van Den Haag is even vertrouwd als niet vertrouwd gebied. Plotseling veranderde het in mijn ogen nog Westlandse Loosduinen in een prettig en beschaafd Den Haag. Ik heb het nu alleen over dit deel van de stad. Ik logeerde vaak bij de mij zo lieve tante Hennie en oom… Continue reading

23 oktober 2022 Ik zag hem dagelijks. Op weg naar school, op weg terug. Op weg naar een andere kerk, voor een pak koek of voor patat. Altijd was Jezus daar en hij zwaaide naar me. Vanuit de Choorstraat komend had ik weinig oog voor hem, maar op weg naar huis, als ik vanuit de… Continue reading

22 oktober 2022 We waren elkaars beste vrienden. En broeders in het kwaad. Daar lag ik ’s avonds in bed wel over te tobben. Mijn vader kon regelmatig heel pathetisch van zichzelf en de gehele mensheid roepen dat wij alles verbeurd hebbende zondaren waren, hij gebruikte die woorden ironisch. Dat begreep de tienjarige jongen die… Continue reading