Categorie: Och heden

25 april 2025 Bij de Jan van Galenstraat stond ik stil om de Kardinaal de Jonghweg over te steken. Kort daarvoor had Tommy me gevraagd waarom de fietsenmaker een jaar of twee terug een nieuwe bel op mijn stuur zette zonder me daar voor te laten betalen. Hij was daar bij geweest en blijkbaar had… Continue reading

15 april 2025 Eén, anderhalf jaar geleden en misschien nog wat langer terug kwam ik mezelf tegen op Twitter of X, ik weet niet meer onder welk regime we toen leefden. Als profielportret had ik ooit een tekening gebruikt die de toen vijfjarige Klaas van me maakte. Het was iets anders: Klaas maakte een tekening… Continue reading

10 april 2025 ‘Wacht,’ zegt Dirk zodra hij ons ziet, ‘ik heb nog wat voor je.’ Ik wil nog zeggen dat ik het boekje binnenkort een keer kom ophalen, maar dat zeg ik niet meer tegen hem, want hij is al weg. Dirk viert met zijn geliefde vandaag zijn 50-jarig huwelijksfeest. Ik kijk achter me… Continue reading

Fietsen langs de Maas 2 4 april 2025 Dat we de wind niet mee hebben, begint ons op de tweede dag pas halverwege tegen te staan. Er is progressie. We hebben ons dan al vergaapt aan Stevensweert en op een riant terras, hoe kan het ook anders, behalve koffie ook gekozen voor een stuk vlaai.… Continue reading

3 april 2025 Mensen die we tegenkomen weten ons te vertellen dat wij het weer wel heel erg mee hebben op onze fietstocht langs de Maas. Wij hebben het lef niet om daar iets tegen in te brengen, al doet de wind hier wat hij vroeger ook al deed toen ik langs de duinen van… Continue reading

1 april 2025 Er zit onrust in mijn lijf. Er moet nog van alles gedaan worden om dat wat onverbiddelijk voorbij is toch een beetje recht te doen, of in ieder geval mijn goede wil te tonen. Voordat een deur dichtvalt en gekoesterde herinneringen van mensen zijn verdampt. Dat zette bij Lien al een jaar… Continue reading

22 maart 2025 ‘Als je een boek van Vestdijk gaat lezen, dan moet je de eerste dertig bladzijden niet zeuren, maar gewoon stug doorlezen.’ Dat vertelde ik leerlingen. Dat is wel lang geleden; niet voor niets vroeg mijn koude achterneef (toch goed voor een plank vol met de verzamelde romans van het orakel uit Doorn),… Continue reading

20 maart 2025 Het verhoogde kinderstoeltje waarin mijn schoonmoeder ooit zat, werd later zo gedemonteerd en verzaagd dat het als laag kinderstoeltje nog enkele generaties meeging, Uiteindelijk hebben niet alleen zij (mijn schoonmoeder was enig kind), maar ook haar kinderen, haar kleinkinderen en zelfs haar achterkleinkinderen er in hebben gezeten. De uiteinden van beide armleuningen… Continue reading

15 maart 2025 Het was op de boot en we zaten aan tafel en Mente wilde weten wat ik het hoogtepunt van ons weekje Edinburgh had gevonden. Daar hoefde ik niet lang over na te denken: de Scottish National Gallery. Niet voor niks waren we daar drie keer heen gegaan. Zondag voor een eerste impressie,… Continue reading

12 maart 2025 Steeds vaker kijk ik uit het slaapkamerraam van mijn kinderjaren. Het raam aan de Choorstraat of dat van de Molenstraat, dat maakt niet eens veel uit. Beide ramen lieten het Westland zien. Je zag gebouwen, kerken, schoorstenen, huizen, de boortoren bij Naaldwijk, kassen, van alles waar je wel eens kwam, maar ook… Continue reading

10 maart 2025 In de koffiehoek van the National Gallery hangen vijf levensgrote reproducties op linnen. Ze zijn te koop in de museumwinkel, voor 120 pond. De originelen vind je elders in dit gebouw. Daar moet je meer voor neertellen; waarschijnlijk zijn ze niet te koop. Het zijn alle vijf werken van Schotse schilders. We… Continue reading

9 maart 2025 Versagen of dispereren? Wij? Geenszins. Wij vielen de stad gistermorgen aan in de wetenschap dat de stad juist vriendelijk en mooi moest zijn en daarbij was het weer op deze eerste zaterdag in maart buitengewoon. Wij liepen om de voet van de heuvel waaruit, zo lijkt het, het machtige kasteelcomplex tevoorschijn werd… Continue reading

7 maart 2025 Volgens de Michelingids heeft op de plaats van het grote Waverley Station, het hoofdstation van Edinburgh, ooit een kathedraal gestaan. Ik probeerde me dat voor te stellen voor Utrecht. Dat zou toch wel heel erg jammer geweest zijn van de Dom. En van het hele gebied tussen Oude en Nieuwe Gracht.Voor Edinburgh… Continue reading

6 maart 2025 Op de school van de jongetjes van Bunnik Side is ALS een ding. Een van de ouders wordt geteisterd door deze ziekte, al anderhalf jaar of langer, en heeft zich vanuit zijn rolstoel ontpopt tot een actievoerder en daarmee tot de mascotte van de school. Er worden regelmatig acties gevoerd waarvan de… Continue reading

1 maart 2025 ‘Mijn naam is Legio, want wij zijn velen.’ De stemmen in mijn hoofd beginnen me te vervelen. Zoals een knipperende lamp dat doet. Het is een soort belletje trekken. Je hoort het gerinkel en staat al op terwijl je weet dat je niemand bij de deur zult zien staan als je die… Continue reading