29 oktober 2022 De (zuid-) westhoek van Den Haag is even vertrouwd als niet vertrouwd gebied. Plotseling veranderde het in mijn ogen nog Westlandse Loosduinen in een prettig en beschaafd Den Haag. Ik heb het nu alleen over dit deel van de stad. Ik logeerde vaak bij de mij zo lieve tante Hennie en oom… Continue reading
Auteur: Len Borgdorff
Christus in de tuin
23 oktober 2022 Ik zag hem dagelijks. Op weg naar school, op weg terug. Op weg naar een andere kerk, voor een pak koek of voor patat. Altijd was Jezus daar en hij zwaaide naar me. Vanuit de Choorstraat komend had ik weinig oog voor hem, maar op weg naar huis, als ik vanuit de… Continue reading
Miller
22 oktober 2022 We waren elkaars beste vrienden. En broeders in het kwaad. Daar lag ik ’s avonds in bed wel over te tobben. Mijn vader kon regelmatig heel pathetisch van zichzelf en de gehele mensheid roepen dat wij alles verbeurd hebbende zondaren waren, hij gebruikte die woorden ironisch. Dat begreep de tienjarige jongen die… Continue reading
‘I was so much older then’
18 oktober 2022 Een jaar lang zat ik achter Anneke en keek ik naar haar lange donkerblonde haar. Het golfde en had een zachte, vriendelijke glans. Ik had plezier in die brede natuurlijke waaier. We konden het wel vinden met elkaar, maar dat was het dan. Het jaar daarop zaten we niet meer in dezelfde… Continue reading
Het grote gebaar
15 oktober 2022 Het zou zo maar eens op de kop af honderd jaar geleden kunnen zijn dat Jantje bij zijn grootouders in Kamerik logeerde. Hij noemde zichzelf toen overigens nog de grote broer van de kleine Arend. Die was pas een en hij al drie. Ze zullen wel alle twee in Kamerik gelogeerd hebben… Continue reading
Het gebaar
10 oktober 2022 De man fietste mij voorbij, zonder zich dat te realiseren. Zo leek het. Daarna ging hij wat rechter op zitten en vervolgens spreidde hij ruimhartig zijn arm naar rechts. Hij zei hardop dat het hier zo mooi was. Die woorden waren niet voor mij bedoeld maar voor de vrouw die nog achter… Continue reading
Mooi hè!
06 oktober 2022 Dat er twee vuurrode struiken langs de Vecht stonden te vlammen viel me afgelopen zaterdag niet op; daarom was het maar goed dat ik mijn rondje weer eens reed. Ooievaars waren er niet vanochtend, niet langs de Vecht, maar een paar kilometer verderop trof ik er twaalf aan, op het weiland op… Continue reading
Lientje 2
05 oktober 2022 We hadden het over Lientje, de lievelingspop van de Jongste. Weinig poppen zullen zo lang in staat gesteld zijn om als gezinslid mee te draaien en ik vertelde al dat zij ook meeging bij uitstapjes, sowieso als het om logeerpartijtjes bij oma Annie ging. Als we daar naar het strand gingen, was… Continue reading
Lientje
03 oktober 2022 De vrouwtjestrol kwam hier binnen in een zak vol andere knuffels en poppen. Voor Mente en mij waren die geen van allen welkom, maar de Jongste, toen bijna vijf, dacht daar anders over. En voor haar waren al die poppen bedoeld. Er werd gewassen, vooral veel weggemoffeld, dat herinner ik me nog… Continue reading
Uomo universale junior
25 september 2022 Constantijn senior dacht zijn kinderen een grootse toekomst toe en deed er alles aan om daar handen en voeten aan te geven, als coach, als kruiwagen, als financier. Je kunt niet zeggen dat zijn opzet mislukt is, want vier van de vijf kinderen hadden een behoorlijk bestaan, ook in maatschappelijk opzicht. Helaas… Continue reading
Uomo universale
24 september 2022 Ik raakte al vroeg onder de indruk van Constantijn Huygens. Niet eens zozeer van zijn literaire oeuvre, dat ik wel bewonderde, maar wel erg draaide om virtuositeit en speelsheid. En dan bracht hij zijn verzameling gedichten samen onder de titel ‘Korenbloemen’. Want, zo was de redenering, dat waren zijn gedichten: korenbloemen omdat… Continue reading
Hombroich 2 – Die Schnecke
18 september 2022 Het hele project begint in het oude park, maar een paar jaar later wordt ook de uiterwaarde daarnaast bij het museum van Insel Hombroich betrokken. Daar worden ook de meeste paviljoens gebouwd. Onder andere de Schnecke, een gebouw zonder ramen en als je niet snel bent zou ook zomaar de deur in… Continue reading
Hombroich
17 september 2022 Eigenlijk slapen we in een kunstwerk, zegt Mente. Nu is het woordje ‘eigenlijk’ een moeilijk geval. De betekenis is zo vaag dat je het meestal beter kunt weglaten. Nu niet. Heinrich Müller was een verwoed kunstverzamelaar. Zo verwoed dat hij zich nog maar amper kon bewegen tussen de kunstwerken, die hij niet… Continue reading
De vinger van Adam
13 september 2022 Die opsekopse vlaggen zitten me behoorlijk dwars. Zodra ik de stad uit ga, kom ik ze tegen. Eergisteren reed ik een rondje tussen Lopikerkapel en Schoonhoven en overal kwam ik ze tegen. Ook als meterslange spandoeken in die kleuren. Nee, dat rondje langs de Lek was geen succes. Mijn hoofd was aan… Continue reading
Dom
09 september 2022 ‘Niet meezingen, dommerd,’ zegt Markus als ik in de auto even meezing met een van de liedjes. Hij moet het vaker zeggen, want dat meezingen gaat vanzelf, daar zijn het de liedjes naar. We moeten altijd beginnen met het door het team van Sesamstraat gezongen ‘Zeven heksen’, hoewel er maar over zes… Continue reading