Meursault

Ook tijdens de fietstocht door Bourgogne schreef ik Och Hedens. Ik heb ze alleen niet onmiddellijk op internet gezet. Nu ik weer thuis ben, kijkt Mente ze nog even na en zoek ik er een foto bij. Ik plaats ze in groepjes, chronologisch, waarbij de laatst gedateerde bovenaan komt te staan. Dat betekent dat er onder het stukje bovenaan een of meer andere nieuw gepubliceerde te vinden zijn.

Voorbij Santenay, verlaten we onze route langs het kanaal om door de wijngaarden slingerend naar Beaune te fietsen. Het is dan al ruim voorbij de middag. Records proberen we niet te bevestigen, maar het is een moeizame aangelegenheid die me alles bij elkaar genomen toch nog wel meeviel. In Meursault zoeken we een plekje in de schaduw om daar een ijsje (Henk) of een flesje frambozensap (Len) weg te werken. Druk is het er niet, wel levendig. Men leeft hier van de wijn, maar de toerististieke mogelijkheden worden er behoorlijk geëxploiteerd in deze contreien.

Aan de andere kant van het pleintje hangt een meer dan levensgrote foto met daarop Louis de Funès, een bekende actrice van wie ik desondanks de naam niet weet en die derde, links, was dat niet Bourvil? Ik heb buien dat ik ineens verlang naar een paar liedjes van Bourvil, die droge, het lijkt wel wat onbeholpen stem, de tederheid van een te grote man. En dan die wat droge teksten. Vanwege Spotify verdween de cd die ik ooit van hem kocht jaren geleden naar de kringloop. Nu zou ik wel een lp van hem willen hebben, al heb ik ook al lang geleden mijn platenspeler weggedaan. Sta ik me daar in Meursault met een flesje frambozensap ineens naar de naald van een platenspeler te verlangen. Vorig jaar kwamen Henk en ik na een stevige dag aan op een camping in Frans Vlaanderen, bij het dorpje Moha. We dronken eerst een pilsje. De kastelein stond

disproportioneel groot achter zijn bar te wezen. De radio stond aan, alsof hij niet aan stond, totdat Bourvil begon te zingen. De man achter de bar zong zachtjes mee. Het was een aandoenlijk moment, goed genoeg om in de weken na mijn thuiskomst een paar keer liedjes van Bourvil te laten spelen. Op het pleintje in Meursault dacht ik behalve aan een platenspeler aan dat dorpje diep in Belgïe en die man achter de bar, aan Bourvil, maar ook aan een frêle zangeresje dat twintig jaar geleden, glazen kom met goudvis in haar handen, liedjes van Bourvil zong. Dat kon heel goed, zoveel gedachten bij een kleine flesje frambozensap.

De campings aan de oostkant van Bourgondië zijn aanmerkelijk drukker. Die van Beaune al helemaal. Veel campers en ‘s avonds een overvol terras waar Henk Rozenboom uit Wezep tegenover Berend Jan Mulder uit Oldenbroek komt te zitten. Er wonen veel mensen in die contreien, geloof me, maar ze kennen allemaal verschillende mensen die de ander ook… En daar wordt dan overgepraat.

Vanmorgen waren slingerende stijgingen niet minder dan gistermiddag, maar ‘s ochtends kan ik meer aan.  Het viel me reuze mee. Dat neemt niet weg dat we niet de 86 van gisteren haalde, maar bleven hangen op 64. Voor een volgende camping zouden we 30 kilometer verder moeten rijden. Dat leek ons niet verstandig.

Voorbij Dijon geen wijngaarden meer maar wel het Canal du Bourgogne, met de inmiddels vertrouwde sluizen en daarbij horen de huizen of hokjes. En telkens een klein, wat ontregelend klimmetje. Ook weer met veel groen aan één of twee kanten van de oever. Noem het een film, een decorbehang. Toch vind ik het prachtig, niet fietsend (ook wel), maar als je stilstaat en recht naar de overkant kijkt, naar dat volle, overdadige groen van het blad dat je, anders, in zachtere vormen en met andere kleurschakeringen in het water weerspiegeld ziet. Ik zou daar wel een schilderij van willen hebben. Vierkant graag en doet u maar 120 bij 120 cm. Het mag wel op de plaats van de televisie. Heerlijk. Bourvil erbij, zo nu en dan.