15 juni 2025
Ook tijdens de fietstocht door Bourgogne schreef ik Och Hedens. Ik heb ze alleen niet onmiddellijk op internet gezet. Nu ik weer thuis ben, kijkt Mente ze nog even na en zoek ik er een foto bij. Ik plaats ze in groepjes, chronologisch, waarbij de laatst gedateerde bovenaan komt te staan. Dat betekent dat er onder het stukje bovenaan een of meer andere nieuw gepubliceerde te vinden zijn.
De hitte hield gisteren, zaterdag de veertiende, aan en dat was maar goed ook, want anders zou het grillfestijn op de camping van Brève veel minder gezellig zijn geweest. Henk ik hebben op enige afstand toe zitten kijken en vooral ook geluisterd naar een zangeres en wat ik dacht dat een drietal instrumentale ondersteuners was toen ik nog bij de tent zat. Het bleek om maar één man te gaan die op een knoppenaccordeon alles op muzikaal gebied uit de kast haalde wat je van een keyboard kunt verwacht. Wat een vernuftig apparaat was dat. Henk, ook een accordeonist, zat er met jaloerse blikken naar te kijken.
Bij de tent, toen ik de zangeres heel goed kon horen, maar niet de plek zag waar de muziek vandaan kwam, had ik me een zangeres voorgesteld die met haar krachtige stem op een beperkt podium toch in staat was de diva uit te hangen. In plaats daarvan trof ik weggekropen op een barkruk, in een hoekje half achter de deur een soort schooljuffrouw met ordeproblemen aan. Maar wat een stem, wat een repertoire. En dan dat uithoudingsvermogen. Vanaf zeven tot elf hebben we haar kunnen horen waarvan een uur zonder de vleesgerechten
van de andere gasten, maar wel, op aantrekkelijk afstand, met het pilsje voor ons waar we de hele dag al naar hadden uitgekeken.
Door de grill kregen we wel trek in een portie saté, maar verder dan een bakje borrelnootjes brachten we het niet.
Die middag hadden we in een dorp met een naam… even zoeken… in La Collancelle vergeefs naar een winkeltje gezocht maar wel een weinig vertrouwenwekkende eetgelegenheid gevonden, waar we een lunch kregen waardoor ik met schaamte terugdenk over mijn vooringenomenheid voordat we daar het verhoogde terrasje opliepen. Gevolg: een avondmaaltijd met een cupasoup en één boterham was genoeg. En dus ook geen grill.
Hoe laat het feest afgelopen zou zijn als het niet was gaan onweren, weet ik niet, maar om kwart over elf bleek de zangeres plaats gemaakt te hebben voor donder en bliksem. We waren al gewaarschuwd door de cheffin van de camping. Die had ons bezworen om niet in de tent te slapen maar in een gemeenschapsruimte met vloerafwerking van los gruis van kalksteen. Dat hebben we niet gedaan, al trokken we om half twaalf nog wel even naar dat hok. Na tien minuten vonden we het wel geschikt en kropen we elk ons tentje weer in en toen er, weer met tromgeroffel en een lichtflits rond half zes een enorme jensplens op onze tenten viel, zijn we natuurlijk blijven liggen.
Gevolg was wel een enorme temperatuurdaling en voor het fietsen was dat eerlijk gezegd wel bijzonder aangenaam.
Het is vaderdag vandaag. Zelf hebben we er niet aan gedacht, maar het thuisfront wel. Sam en Marianne hebben hun vaders voorgesteld om vanavond maar uit eten te gaan. Daarom zet ik nu een punt.