23 juli 2022
De eerste fietsdag mag amper zo heten. We zitten vooral op een terras aan de dijk dat uitzicht biedt over de Rijn. We verbazen ons al die boten die ons voorbij varen, dat zijn er heel wat, maar ook over het aantal keren dat het veerpontje van Millingen het water oversteekt. Dat is gaat maar door! Twee jaar jaar geleden staken we hier over, Henk en ik. Nog langer geleden, al gauw vijfentwintig jaar, deden Mente en ik er lopend hetzelfde, in de tijd dat we het Pieterpad liepen. Dat deden we van noord naar zuid, maar om logistieke redenen kozen we er af en toe voor om een traject de andere kant op te lopen. Ook toen bij Millingen.
Ik herinner me beide keren nog goed.
Nu, op het terras, verdwijnt er iets van de glans van die herinneringen. Elke keer dat het bootje heen gaat, of weer komt, zijn er passagiers die zich hut overtochtje van deze zaterdag de 23ste juli 2022 zullen herinneren, niet zozeer de datum, maar toch iets vaags over het fraaie weer of het gezelschap.
Er ontstaan al met al tien- en tientallen herinneringen daar op het water vanaf het moment dat Henk en ik er ons eerste biertje bestellen. Na een tijdje doen we nog een sorbet en na een tonic eten we ook maar een pannekoek.
Zoveel herinneringen terwijl wij daar zitten; daarbij zinken die twee van mij in het niet.
Nog even overwegen we om na de pannenkoek een koffie te nemen, maar omdat dit verwende gedrag van ons dan niets meer met stoer fietsen en kamperen te maken heeft, besluiten we maar naar onze tentjes terug te fietsen en daar de dag af te ronden met zelfgemaakte koffie. Kunnen we meteen even checken of het brandertje het nog doet.