27 januari 2022
Alles woelt naar verandering. Dat gaat op een bescheiden manier: pas toen ik een tijdje stilstond bij een boompje omdat Markus er maar niet genoeg van kreeg zijn fietsje de helling bij de kerk op te slepen om daar vervolgens weer van af te sjezen, zag ik de kleine knopjes. Zowel in voor- als achtertuin sprietst allerlei groen voorzichtig uit de grond tevoorschijn. Het aantal sneeuwklokbloempjes is nog op de vingers van een hand te tellen, maar ze komen. Ze komen. Dat was eergisteren. Ik fietste daarom gisteren naar landgoed Oostbroek, om daar de stand op te nemen. Daar waren nog geen knoppen, wel wat sneeuwklokjes, niet veel weliswaar, maar de tekenen bedriegen niet.
De wereld hangt naar verandering. De mensheid dus ook. We willen af van die corona en we willen weer conflicten tussen landen. We willen elkaar minachten, afbranden, uitschelden, pijnigen. Daar hebben we ook onze mannetjes voor. Op digitale platforms – ik vind het zo jammer dat die media sociaal worden genoemd – ontvriend ik een enkele keer iemand, maar ik weet dat ik me in de verkeerde kringen ophoud om daarop met het grote gif in aanraking te komen.
Intussen heb ik deze week meer dan driekwart van mijn cd’s afgeleverd bij een kringloopwinkel en Mente nam afscheid van een verhuisdoos vol glas- en aardewerk. En het wit in de huiskamer is vervangen door ander wit. De schilderijen hangen aan nieuwe haakjes op bijna dezelfde plaats, maar toch een andere.
En dan is er ook nog dit stukje. Dit is het laatste stukje dat ik tik. Op deze computer dan. Zometeen stuur ik het naar Aat en daarna koppel ik de computer los. Die gaat naar diezelfde Aat om wat er nog nodig is op de nieuwe computer die hij al grotendeels gebruiksklaar voor me heeft gemaakt.
Straks zit ik op deze plek achter een heel andere computer, ook zwart, groter schermer, kleinere kast, meer vermogen, met Windows 11. Wat zal de wereld er dan anders uitzien. Heel anders. Dan juichen de sneeuwklokjes. Dan springen de bomen in blad. Dan kust Wilders zijn Sigrid en strooit Soumaya Sahla rijst. Dan gaat Meta failliet omdat iedereen met elkaar aan de praat raakt. Dan ruilt Baudet de Tweede Kamer in voor een baan bij Vluchtelingenwerk. En Poetin roept zijn militairen terug om aardappelen te gaan schillen voor arme mensen of om iets anders te gaan doen dat nuttig is. Dan wordt Amerika wakker en vraagt zich af waar het mee bezig is. Dan lopen ijsberen weer in de sneeuw.
Ja, met die nieuwe computer op mijn bureau zal de wereld er anders uitzien.