Och heden

29 juni 2022 De laatste fiets van mijn moeder kwam niet veel jaren na mijn Union*, rond 1966. Dat verklaart waarom ook deze mosgroen en beige was. Ze hebben enkele jaren naast elkaar in de schuur gestaan. Ze kwamen alle twee van Wim Ton en op beide werd gefietst, dat ook natuurlijk. Daarmee houden de… Continue reading

28 juni 2022 Het slot is roemloos en komt al na zes jaar. Dan laat mijn broer hem achter in de rijwielstalling van het Haagse Staatsspoor om zelf met de trein naar Drenthe verder te reizen voor zijn militaire verplichtingen. De weken daarna neemt hij de bus naarhuis en blijft mijn fiets in de stalling.… Continue reading

27 juni 2022 De Islam leert ons dat alle mensen in het zo paradijselijke hiernamaals 33 jaar zijn, dus in de kracht van hun eeuwige leven. Er wordt ook vanuit gegaan dat Adam als 33-jarige geschapen werd. Die leeftijd van 33 heeft ook heel oude christelijke papieren. Ik heb nog even gezocht, helaas vergeefs, dus… Continue reading

24 juni 2022 De delen 1 en 3 hadden we boven staan, maar het verhaal van De Kleine Kapitein in het Land van Waan en Wijs, deel 2 dus, dat hadden we niet. Wat was er ook alweer aan de hand? Onze jongste had de kloeke band met daarin alle drie de delen gekocht om… Continue reading

18 juni 2022 Van de vorige generatie hebben de drie zussen uit wie wij Krukken voortkomen ons allen meer dan zestig jaar meegemaakt, gemiddeld. Het zal niet lang meer duren of ook het verband der Krukken zal verbleken in het licht van de tijd en slijten tussen de raderen der jaren. Onze kinderen en kleinkinderen… Continue reading

17 juni 2022 Ik kan niet zeggen dat het tasje van mevrouw Hermans me echt bezig houdt, maar ik moet er toch regelmatig even aan denken. Eerlijk gezegd vond ik het wel een leuke opmerking van Wilders. Fout, fout! Ik hoor immers bij de mensen die niet van deze politicus houden en dan geeft het… Continue reading

14 juni 2022 We zijn terug en dus moesten er vanmiddag wat boeken terug naar de bibliotheek. Nu heb ik de afgelopen dagen wel een paar keer op de fiets gezeten, maar dan steeds op de degelijke zwarte, vanwege te vervoeren kinderen en de aanwezigheid van fietstassen. Maar de boeken stopte ik in een rugzakje… Continue reading

13 juni 2022 De ellende van veel ongemak is het gemak ervan en zo is er ook de vreugde van veel narigheid. In het eerste geval denk ik aan de computer en de mobiele telefoon, in het tweede geval aan sociale media. Mijn jeugd is ingeklemd tussen de tomaten en de duinen van het Westland… Continue reading

12 juni 2022 Het blaadje met klusjes ligt plat op de bodem van de papierbak en om mij heen staan wat tassen en tasjes, allemaal goed gevuld. Dat betekent dat de rust al een beetje weerkeert en we langzaam maar zeker kunnen overschakelen naar de een-voor-eenstand. Dat is de stand waarin een mens het best… Continue reading

10 juni 2022 Meestal werd ik naar mijn eigen bed gebracht, maar het gebeurde regelmatig dat ik eerst in het bed mocht van mijn ouders. Daar was een reden voor waarvan oorpijn de vervelendste was. Het bed van mijn ouders had iets te maken met troost. Bovenop de linnenkast, ver boven het voeteneind, stond de… Continue reading

09 juni 2022 Een poulain is een veulen, dus de Pointe des Poulains op dit eiland betekent punt van de veulens. Dat heb ik me niet gerealiseerd toen we er vanmorgen liepen en dat is maar goed ook. Anders zou ik in al die rotsblokken waar de zee tegenaan beukte van die onvoorzichtige jonge beesten… Continue reading

07 juni 2022 Op het kustpad van het eiland kwamen we in een uur meer mensen tegen dan het afgelopen driekwartjaar op het Pionierspad. Dat heeft mogelijk te maken met de gekozen looprichting, maar dan nog maken veel mensen gebruik van het pad. Zoiets roept vragen op. Zouden die mensen het hele pad lopen, bijvoorbeeld,… Continue reading

05 juni 2022 Een gehucht is het, een vlek, ergens in een bocht tussen twee hellingen en tussen de zee en een stuwmeertje met dezelfde naam als de vlek, Borfloc’h, wat zich makkelijk laat lezen als de verhaspeling van mijn achternaam. Borfloch zou zich makkelijk kunnen laten lezen als het gat van het bestaan met… Continue reading

03 juni 2022 Net als nu zat ik gisteren om deze tijd op het terras van een huisje bij Audierne. De omstandigheden zijn dezelfde, afgezien van een ander shirt. De twee dagen schuiven moeiteloos in elkaar alsof het om een dag gaat. Ik lees een boek over een man die ik vorige week nog niet… Continue reading

01 juni 2022 Locronan stond op ons lijstje. De Michelingids had aangegeven dat je daar de kerk gewijd aan de heilige Ronan vooral moest bezoeken en ik was gecharmeerd van de toren zoals die in dat gidsje in pentekening was weergegeven. Even voor de goede orde: we hebben het nu over 1976, de tijd waarin… Continue reading

31 mei 2022 Wat gingen we doen? We hadden geen duidelijke plannen gemaakt en afspraken waren er al helemaal niet. We zaten als het ware zomaar ineens op de fiets. Ik had het haventje van Poulhan in gedachten, dat me was bijgebleven van een fietstocht in 2012. Mente dacht aan een wandeling langs een zandrijk… Continue reading

30 mei 2022 Vorige week liet de jongste me haar blote voeten zien. We zaten samen op een schommelbankje in de tuin en ze had haar nieuwe slippers uitgeschopt. Ze vroeg me of ik wat zag en ik veronderstelde dat de slippers een miskoop waren geweest, dus speurde ik naar iets wat voor een striem… Continue reading

27 mei 2022 Niet ver van het stoere Caen vind je het dorpje Bretteville. Het historische dorpje is in al zijn soberheid een belevenis op zich, maar nog meer treft mij de zo fraai in takt gebleven omgeving ervan waar, zoals de naam al doet vermoeden door het land de liefelijke Odon meandert. Aan de… Continue reading

22 mei 2022 We troffen elkaar volgens afspraak bij de Hema om vandaar een terras te zoeken waar we konden neerstrijken en er een koffie te bestellen met iets erbij. Dat komt doorgaans neer op appeltaart met slagroom, want ik doe aan symboolpolitiek en dat betekent dat appelgebak met slagroom een moment tot momentum maakt:… Continue reading

14 mei 2022 Eerst had hij het nog over een opzichter en dat beviel me al matig. Pas toen we waren afgestapt vertelde hij wat de bedoeling was. Ik moest eerst even vijftig meter fietsen en dan afstappen om door een stukje van de duinen te lopen. Mijn kunstzinnige vriend uit Den Haag wees globaal… Continue reading

13 mei 2022 Mijn Haagse kunstzinnige vriend en ik bezochten deze keer geen museum maar maakten in plaats daarvan een tochtje door de duinen, van Kijkduin naar Monster, waarbij we meer afstapten dan fietsten. En we lunchten bij Hop. Dat is een lunchroom die klein, maar wel bijna altijd vol is. Ik kom er graag.… Continue reading

12 mei 2022 Ook mijn leven kent tijden van gewicht. De afgelopen dagen zijn wij bezig geweest om ons te heroriënteren op onze financiële situatie. Dat leverde gesprekken op met termen die in mijn woordenboek alleen met kleine letters voorkomen, woorden die ik nooit zelf in de mond zal nemen. Woorden van mensen uit een… Continue reading

08 mei 2022 Zoals ik me dat voorstel, hoort bij het paradijs ook een brede berm met fluitenkruid dat volop in bloei staat. En in dat paradijs, tussen al dat overvloedige en desondanks zo bescheiden fluitenkruid staat dan ook een bankje dat daar is neergezet door de stichting Het Hemelse Landschap. Precies zo’n bankje als… Continue reading

05 mei 2022 ‘Jij speelt vals,’ zei het jongetje in het Spoorwegmuseum. ‘Jij pikt mijn treintjes.’ Er was op lage tafels een enorm emplacement met houten rails gemaakt die via allerlei omwegen van niets naar nergens leidden. Kinderen die dat wilden, konden ook onder de tafels door kruipen om zo via een gat in het… Continue reading

02 mei 2022 Mijn taalbekwame neef was als kind verslingerd aan De kleine kapitein. Die opmerking verraadt dat wij verschillen in leeftijd. De neef vertelt namelijk ook dat hij vanwege het onbevredigende einde van het boek als kind een ander slothoofdstuk schreef. Dat maakt me nieuwsgierig, want wat heeft hij daar dan van gebakken? Dat… Continue reading

29 april 2022 Als Markus zijn pet op heeft, moet je geen Markus tegen hem zeggen, want dan heet hij De kleine kapitein. Die pet heeft hij al langer, de naam is nieuw. Toen we gisteren op afstand langs de kinderboekwinkel liepen, wees zijn grote broer van zes, maar nog leerling van groep 2 naar… Continue reading

28 april 2022 Vanavond oefenden we Psalm 42 zoals Mendelssohn die in 1837 componeerde. ‘Wie der Hirsch schreit nach frischem Wasser, so schreit meine Seele, Gott, zu Dir.’ Dat Felix Mendelssohn Bartholdy dat stuk schreef tijdens zijn huwelijksreis geeft misschien te denken, al moeten we wel bedenken dat dit muziekstuk tot zijn beste werken behoort.… Continue reading

24 januari 2022 Milan komt voorbij. Zijn loopje verraadt dat hij niet een ommetje maakt, dat doet hij namelijk af en toe. Nee, Milan is onderweg. Hij loopt naar het station. Waar de trein hem uiteindelijk brengen zal, weet ik niet. Van zijn eindbestemming heb ik geen idee en ook kan ik niet zeggen waarom… Continue reading

21 april 2022 Een oom en tante in het Delftse Agnetapark en een paspoort van de M-brigade openden een wereld voor me. Als ik daar logeerde, als acht-, negenjarige, liep ik met dat paspoort de stad in en daar bezocht ik De Nieuwe Kerk waar ik mij kon vergapen aan het grafmonument dat Hendrick de… Continue reading

18 april 2022 We moeten 450 jaar terug om in de tijd van Willem van Oranje terecht te komen en ik heb de indruk dat er sinds die tijd wel het nodige is veranderd in de wereld. In mij leeft daarbij een onuitroeibare hoop dat het daarna beter is gegaan met de mensheid die samengaat… Continue reading

15 april 2022 Op Radio 4 hoor ik zojuist dat de Mattheus in Naarden een groot succes was gisteravond. De presentator was erbij en hij weet te vertellen dat er na het concert nog wel wat onzekerheid was. Een deel van het publiek aarzelde: zou het wel of niet klappen. De aarzeling heeft waarschijnlijk te… Continue reading

13 april 2022 De vespers van deze week brengen een stilte met zich mee die me een beetje doet denken aan momenten van bijzondere aandacht in de klas, of aan het tegenovergestelde, aan een collectieve staat van bewustzijnsvermindering of van dichterlijke verwondering. Ik weet niet goed hoe ik het zeggen moet. Didactisch zal die staat… Continue reading

12 april 2022 De paaskaars was een beetje koppig. We hadden hem eerst vanuit een hoek van de kerk naar voren moeten halen, want zo was het gebruik daar: de kaars brandde met Pasen en tijdens de zes weken daarna, alleen tijdens vieringen natuurlijk. Daarna ging die naar de gedachtenishoek, met de namen van overledenen.… Continue reading

11 april 2022 Ik heb er nog eens over nagedacht, over de mensen met wie ik in april 1957over het wiegje van Joris gebogen stond. Ik zit nogal met die Leo Grootscholten. Laat ik allereerst iets goed maken. Ik zei dat deze overbuurjongen tegenover me stond. Dat was niet waar, ik heb hem daar gisteren… Continue reading

10 april 2022 Vandaag is Joris 65 geworden en we vieren dat door uit lunchen te gaan. Omdat hij de jongste is en ik de een-na-jongste in de rij van vijf, kon alleen zijn geboorte mij bijblijven. Die herinnering gaat gepaard met enige schaamte. Ik werd pas wakker toen mijn twee zussen allang op de… Continue reading

09 april 2022 Wat gebeurt er wanneer je partner overlijdt en jij in je seniorentijd alleen komt te staan? Ik hoef deze straat niet uit om de drie antwoorden te vinden, maar een uitstapje naar Brabant drukte me even op de drie opties die zich daarbij voordoen. A. Je blijft alleen achter. Je treurt en… Continue reading

08 april 2022 Toen ik vannacht wakker werd, had ik een liedje van Aart Staartjes in mijn hoofd: De veter zit vast en de veter moet los Maar ik weet niet hoe dat moet Daar hoort een aanstekelijke, niet uit te roeien melodie bij, dus slapen zat er even niet meer in. Daarom trok ik… Continue reading

07 april 2022 Of ik even bloed wilde komen laten prikken, vroeg een bijna onverstaanbare mevrouw door de telefoon. Het overrompelde me, want meestal maak ik daarvoor zelf een afspraak en dat stond op mijn lijstje voor vandaag. Wat zou daar nu weer achter zitten, vroeg ik me af, want ik had net een gesprek… Continue reading

06 april 2022 Bij mijn pogingen om de kunst van het zwemmen onder de knie te krijgen, is nooit een familielid aanwezig geweest. Ook niet bij het afzwemmen, want daar is het nooit van gekomen. Misschien zou een toeziend oog, al was het maar op enige afstand, een beetje geholpen hebben. Gelukkig deelde ik de… Continue reading

05 april 2022 Mensen kunnen het beste uit elkaar naar boven halen. Daar zijn boeken over en tv-series en ik heb het ook wel meegemaakt. Het tegenovergestelde bestaat ook. Toen Russische soldaten zich moesten terugtrekken uit Boetsja, zijn ze losgegaan. Een of twee begonnen op gruwelijke wijze aan hun frustraties toe te geven en niemand… Continue reading

03 april 2022 Langs de Voordorpse Dijk stonden twee knobbelstoeltjes. Dicht bij elkaar en dat begreep ik wel, want het was behoorlijk koud vanmiddag. Die stoeltjes waren op dat front natuurlijk niets gewend, want die hebben de laatste honderd jaar ergens binnen gestaan. Maar nu niet meer. Misschien is er nog ergens een foto van… Continue reading

31 maart 2022 Het viel niet eens mee om iets te bedenken. Een goede daad die ik ooit verricht zou hebben. Op de voorlaatste bladzij van De gebroeders Karamazow drukt Aljosja de jongetjes die zojuist Iljoesjetska begraven hebben  ̶  hun vriendje dat ze aanvankelijk zo pestten  ̶   dat ze de goede herinnering moesten bewaren, de… Continue reading

28 maart 2022 De roman eindigt met het aandoenlijke, aan sentimentaliteit grenzende verhaallijntje van Iljoesjetsjka. Het is een zielig jongetje van het soort waar ook een W.G. van der Hulst wel raad mee wist in zijn Peerke en zijn kameraden of denk aan Piet Bakkers Ciske de Rat. Aljosja Karamazow maakte kennis met de kleine… Continue reading

27 maart 022 Voor de verwoestende oorlog begon waarmee de duivelse dwaas die Poetin heet de wereld en in het bijzonder Oekraïne overviel, was ik in De gebroeders Karamazow begonnen om opnieuw kennis te maken met de Russische ziel. Het zijn daar in Rusland net mensen. Wel zit er wat meer hartstocht, wat meer sentimentaliteit… Continue reading

24 maart 2022 ‘Je zegt het niet en je zegt het niet!’ Ik riep het mensen al toe zodra ze bij me in de buurt kwamen, meestal waren ze net uit hun auto gestapt, maar niet altijd. Ik had het een paar keer vriendelijk over me heen laten gaan, maar toen werd het me toch… Continue reading

20 maart 2022 We kwamen bij elkaar in een voormalige boerderij tussen Marssum en Deinum, dat prachtige land dat door het licht van deze dag nog eens extra fraai werd aangezet. Af en toe keek ik naar buiten, naar de wijdte die als een verademing om ons heen lag, maar meestal waren onze blikken naar… Continue reading

19 maart 2022 Terug uit Friesland van de uitvaart van Agatha, zo vlak voor het eten, pakte ik mijn kartonnen qr-bus van Amnesty International nog maar even om een paar huizen langs te gaan. Dat had ik beter niet kunnen doen. Het zou veel beter geweest zijn als ik voor het raam was gaan staan… Continue reading

16 maart 2022 Het collecteren voor Amnesty International levert ernstige vertraging op, maar de weersomstandigheden waaronder dat gebeurt zijn een weldaad en hoewel ik straks niet weet wat mijn persoonlijke opbrengst dit jaar zal zijn (zie eergisteren), zal dat een veelvoud wezen van die van eerdere jaren. Dat kan ik al vertellen terwijl ik nog… Continue reading

14 maart 2022 Natuurlijk wil je dolgraag weten wat mijn ervaringen zijn met de nieuwe collectebus van Amnesty. Daarvan zijn er twee in omloop: een gewone met daarop een sticker met qr-code en een slap lapje tot koker gevouwen karton waarop je ook zo’n code vindt. Zo’n bus heb ik. Je kunt bij mij geen… Continue reading

13 maart 2022 Ik ben een langzame lezer en misschien ook plan ik dingen niet goed waardoor het lezen van een boek het sluitstuk is van de dag. Een mooi sluitstuk weliswaar, maar ik val nogal snel in slaap. En voor het zover is heb ik ook al letters gelezen waarvan de inhoud niet tot… Continue reading

12 maart 2022 We zouden een bloemetje meenemen, maar kozen vanwege de treinreis naar Harlingen voor paaseitjes. Die waren voor Agaath. We hadden haar in augustus voor het laatst bezocht. Toen in augustus had ze wel erg lang over haar ene boterham gedaan, maar dat kon te maken hebben met onze aanwezigheid, want ze praatte… Continue reading

11 maart 2022 Aan de overkant van de Tsjonger woonde een ‘slechte boer’. Zoiets hoorde ik in de omgeving tenminste vertellen en dat ging altijd gepaard met een grijns die enige zelfingenomenheid verried. Ik heb het indertijd allemaal voor zoete koek geslikt en geloof niet dat ik heb doorgevraagd op dit punt. Van de andere… Continue reading

10 maart 2022 Ik keer nog even terug naar het Pionierspad van afgelopen dinsdag. Voor enige scherpzinnigheid op het gebied van de natuur moet je tijdens de wandeling bij Aat zijn en niet bij mij. Behalve vogel- is hij ook bijzonder spoorgevoelig. Dus terwijl ik me bezighield met de pracht waarmee een zeer welwillend ochtendlicht… Continue reading

09 maart 2022 Volgende week wordt er weer gecollecteerd voor Amnesty International. Straks moet ik mijn bus ophalen, een kartonnen bus deze keer. Geen idee hoe die eruit ziet. Wel weet ik dat er geen contant geld bij te pas komt. Het is niet meer dan een geval waarmee een QR-code kan worden gescand en… Continue reading

06 maart 2022 Natuurlijk waren we welkom, mijn broer en ik. We reden langs het huis van onze oude neef. Rijden we door of bellen we aan? vroegen we ons af. We belden aan en stapten even later een ruime kamer binnen waarin meer dan genoeg plaats was voor het enorme televisiescherm waarop schaatsers hun… Continue reading

05 maart 2022 Het had weinig zin om ze samen voorop te laten fietsen of lopen. Dat was bij de eerste straathoek al duidelijk en als ik daar even niet aan dacht maakte de vertraging die onmiddellijk toesloeg dat wel duidelijk. Na de tweede bocht fietste ik al niet meer naast Liesje, maar naast Klaas.… Continue reading

04 maart 2022 Fiets, trein, tram en een korte wandeling brachten ons naar de Zeestraat in Den Haag. Daar bevindt zich, aan de zonnige kant van de straat, Museum Mesdag. Zestig jaar geleden liep ik er alleen naar binnen, met mijn paspoort van de Melkbrigade om er kennis te maken met een wereld waarvan ik… Continue reading

02 maart 2022 ’Waarom wilde u die hamersteel zo graag terug hebben? Die hamer en die sikkel zijn immers van een voorbij regime.’ Hij kon zo ver niet van me vandaan zitten, zijn ogen konden zo klein niet wezen, of ze staken me. Steken is het woord niet, ze sneden, want de ogen van Poetin… Continue reading

01 maart 2022 In de poort trof ik de steel aan van een hamer. Het kon niet anders of die moest in de Oost-Europese chaos hierheen gevlogen zijn. Nog een geluk dat het om een klein steeltje ging en dat ie niemand geraakt had. Maar waar waren de andere stukken. Waar was de kop van… Continue reading

27 februari 2022 Oekraïne, Rusland. Ik raak er behoorlijk de kluts van kwijt. Er zijn momenten dat ik lui achterover hangend welgemoed kan beamen dat werkelijkheid en waarheid niet meer dan een gevalletje perceptie zijn. Maar nu deze discussie gepaard gaat met bombardementen, tanks, vluchtende mensen en agressieve of juist inerte grootmachten, kom ik in… Continue reading

25 februari 2022 Twee voor Twaalf is een vorm van poëzie. Het heeft lang geduurd, maar vanavond is dat dan toch tot mij doorgedrongen. Het kan niet anders of ik ben een van de laatsten die de schoonheid van het programma ontdekten en dan bedoel ik dus dat aspect van poëtische schoonheid die je ‘a… Continue reading

24 februari 2022 De prunus bij de achterburen stond nog wat uit te hijgen terwijl hij zwaar leunde op de gelukkig stevige schuur in de aangrenzende tuin. Toch gaat onze dankbaarheid en bewondering meer uit naar de intussen verdwenen boom. Wortels en een deel van de stam staan er nog, dus ook fysiek blijft de… Continue reading

23 februari 2022 Eeuwig dankbaar zou hij me zijn, zo liet hij me vorige week weten via het antwoordapparaat, want ik had weer eens mijn mobieltje boven laten liggen toen ik beneden was, of omgekeerd, dat weet ik even niet meer. Ik merkte het pas op toen ik hem al door mijn vaste telefoon had… Continue reading

20 februari 2022 Heel erg gelukkig word ik niet van storm aan zee, maar op een of andere manier zit die toch in mijn bloed. Wat dat betreft is het maar behelpen met een bos. Daar kom je als mens niet toe aan een strijd tegen de elementen. Het strand biedt je de heroïek van… Continue reading

18 februari 2022 Het ziet er zelfs elegant uit. Het kleine kasje deed een stapje opzij om Eunice te laten passeren. Eunice is een grotere kas misschien op wie heel Holland heeft gewacht en nu ze er was, kwam ze ook langs de plek waar kasje Cathy stond in haar bescheiden achterhoekje. Weliswaar stond ze… Continue reading

17 februari 2022 De dierentuin lag er koud, winderig en ook tamelijk verlaten bij. Er was een halve schoolklas waarvan de kinderen in zelfstandige groepjes iets deden en er waren kleine kinderen, met wat ouders of grootouders daaromheen. Dieren waren er ook, maar veel waren het er niet. We zagen geen leeuwen of tijgers, wel… Continue reading

15 februari 2022 Geen dickpic vandaag; ook geen verhaal over Overmars. Wel een lesje stilistiek dat ik ooit graag had gegeven. Na het gesprek trof ik naast de deur van de rector een studiegenoot aan die blijkbaar ook op de vacature had gesolliciteerd. Dat was een domme fout van de organisatie, waar ik later mijn… Continue reading

14 februari 2022 Op landgoed Oostbroek gingen zowel voor als achter me de mensen op de knieën voor de sneeuwklokjes. De een wilde recht doen aan de hoeveelheid, maar een camera is geen menselijk oog: door de lens verdween de magie van die sneeuwklokjeszee. Anderen probeerden in de bloemen te kruipen. Daardoor worden die tere… Continue reading

13 februari 2022 Natuurlijk kan ik niet zeggen dat ik voelde hoe ze naar me keek en dat ik daarom mijn blik wierp in die langs de weg geparkeerde auto om er haar helder blauwe ogen te ontmoeten. Ogen van een prinses waren het, een prinses uit een sprookje, even helder en even onecht. Die… Continue reading

11 februari 2022 Voor die nieuwe badkamer er is, vindt er in je huis een vulkaanuitbarsting plaats die zich nauwelijks laat beschrijven. Daarvoor heb je overigens  alle tijd, want zo’n uitbarsting neemt weken in beslag, slower motion bestaat niet. Daar komt dan nog bij dat de gevoelservaring bij zo’n verbouwing van elke minuut een stroperige… Continue reading

10 februari 2022 Langs de Vecht betrapte ik me op een blik op de meeuwen die er op het water dobberden zonder me af te vragen hoeveel het er zouden kunnen zijn en ook hoe ze ook al weer heten. Stormmeeuw? Drieteenmeeuw? Ik wist het niet en dacht er pas over na toen tot me… Continue reading

9 februari 2022 Over het meisje dat Lidie lang geleden was, kan ik veel vertellen, maar nu valt me toch iets nieuws op. Wij hadden als kinderen van De Soos veel met elkaar te maken, zij en ik, al trok zij vanwege het leeftijdsverschil meer op met de anderen. Dat neemt niet weg dat ik… Continue reading

7 februari 2022 De zijkant van de koelkast markeert de overgang van woonkamer naar de plek waar wij koken en aan tafel zitten. Aan die koelkast hangt een rekje met de laatste overlijdens- en geboorteberichten en spontane via de post bezorgde groeten waaronder altijd een gedicht van Menno. Daarboven, boven dat rekje hangt de vogelkalender… Continue reading

5 februari 2022 Bij het digitaliseren van oude foto’s kom ik plots tante Jo tegen. Ze staat achter een geopende kerkdeur, zodat ze in al haar monumentaliteit niet te zien is voor de mensen die daardoor naar buiten komen op die regenachtige novemberdag in 1967. Dat waren allereerst mijn zus en zwager, want zij trouwden… Continue reading

4 februari 2022 Was het dinsdag, was het woensdag? Dat weet ik niet meer, maar wel herinner ik mij de schok die door me heenging toen ik vanuit de stad terug fietste naar huis. Met een nieuw lampje, met twee lijstjes, waarvan eentje nog in losse onderdelen, en met een nieuwe dichtbundel. Maar zonder handschoenen!… Continue reading

03 februari 2022 We kwamen drie keer een paar uur bij elkaar, twee keer via Zoom en de laatste keer in real live, om het met elkaar over Primo Levi te hebben. Zijn boek ‘Is dit een mens’ schreef hij niet lang na de Tweede Wereldoorlog en hij doet daarin verslag van zijn kampervaringen in… Continue reading

02 februari 2022 ‘O zoontje in mij, o woord ongeschreven,O vleesloze, o kon ik u baren— ‘ Het zijn de eerste regels van de slotstrofe van ‘Het stenen kindje’, een gedicht van Martinus Nijhoff. Net als jij las ik het voor het eerst op de middelbare en ik vond het een vervelend, vooral onsmakelijk gedicht.… Continue reading

31 januari 2022 De vraag was of ik ooit nee zei tegen het vanzelfsprekende of, andersom, ja tegen het onvanzelfsprekende. Ook mocht ik wel vertellen welke grote verrassende wending ik mijn leven nog eens zou willen geven. Het waren confronterende vragen gisteren waarop telkens ik vragen nee moest zeggen. Natuurlijk beweeg ik me wakend en… Continue reading

30 januari 2022 Onderweg naar huis stak ik de gevaarlijke Kardinaal de Jongweg over en liep over de brug die je amper als brug herkent. De weg voert erover zonder dat iets aan het wegdek aan een brug doet denken. Alleen de lage muurtjes links en rechts van de flankerende voetpaden maken duidelijk dat je… Continue reading

27 januari 2022 Alles woelt naar verandering. Dat gaat op een bescheiden manier: pas toen ik een tijdje stilstond bij een boompje omdat Markus er maar niet genoeg van kreeg zijn fietsje de helling bij de kerk op te slepen om daar vervolgens weer van af te sjezen, zag ik de kleine knopjes. Zowel in… Continue reading

25 januari 2022 Vanwege zijn verjaardag kreeg Koos onlangs de nieuwe bundel van Marieke Lucas Rijneveld. En zo werden hij en zijn nieuwe bundel onderwerp van ons gesprek tijdens de chipolatataart en de thee. Ik noem beide versnaperingen even in volgorde van feestelijkheid. Waar hadden wij het dan over? Annette constateerde dat het papier nogal… Continue reading

23 januari 2022 Vanmorgen lazen wij in de kerk onder meer een deel uit het begin van het Johannesevangelie. Het vleesgeworden woord hebben we dan al gehad en we zitten aan het begin van Jezus’ loopbaan waarbij volgelingen van Johannes de Doper naar hem ‘overlopen’ en via mond op mond ook volgeling worden van Jezus.… Continue reading

22 januari 2022 Toen ik me omdraaide, hoorde ik een verontrustend gekraak dat mij overigens niet van de wijs kon brengen. Ik ben een bikkel en bovendien wist ik wat er aan de hand was: het waren de cd’s en de cassettebandjes van de derde categorie. Dat betekent: niet bewaren en ook niet via kring-… Continue reading

21 januari 2022 Na de verbouwing aan de singel kocht ik bij V&D een hoge witte kast, die bestond uit componenten, waarbij je zelf kon kiezen voor een open front of voor houten dan wel glazen deurtjes. Het was een strak, functioneel geval dat precies paste in een hoek van de kamer waar hij een… Continue reading

20 januari 2022 Om dit verhaal binnen de perken te houden sla ik de aanleiding maar even over. Twee keer per jaar nam mijn moeder mij mee naar de stad en daar werd ik dan in het nieuw gestoken. Daar was ik wel gevoelig voor. Thuis mocht ik de vers aangeschafte kleding nog even aan.… Continue reading

19 januari 2022 Mijn muzikale vriend verslingerde zich een klein jaar geleden aan de poëzie. Hij kende dagen die uitliepen op tien tot twaalf gedichten. Het ging toen niet zo goed met hem en er waren professionele vingers nodig die achter zijn toestand moesten proberen te komen. Een van de bevindingen was dat zijn taligheid… Continue reading

18 januari 2022 De paarden waarop middeleeuwse ridders reden hadden een schofthoogte van 1.40 en niet zoals de meeste rijpaarden van tegenwoordig 1.80. Dat lees ik zojuist in Trouw. ‘Het paard van Ivanhoe was eerder een pony’ luidt de titel en daar moest ik natuurlijk het mijne van weten. Al was het maar omdat Ivanhoe… Continue reading

17 januari 2022 De ontreddering beneden is compleet. Er staan wat meubels op voor bewoners onmogelijke plekken. Loze kubussen zijn het geworden, want vanwege de noodzakelijke verplaatsbaarheid is de inhoud naar een ander, daardoor ook al onbewoonbaar deel van het huis overgebracht. Jarenlang, weet ik nog, heeft onze buurman in Monster de verplaatsing van de… Continue reading

15 januari 2022 Het lot van de cd’s die gisteren niet alleen ongevraagd en ongewild van de huiskamer naar zolder verhuisden terwijl er voortdurend anders werd gedacht over de toekomst die ze te wachten stond en ook over de vraag wanneer die aan zou breken en met daar bovenop nog de vraag wat het bestaansrecht… Continue reading

14 januari 2022 Volgende week worden de woonkamer en de dito keuken gewit. Gesausd, moet ik zeggen, want één muurtje krijgt een andere kleur, maar voor het overige blijft wat wit was wit. En nee, dat doe ik niet zelf, dus waar heb ik het over, zou je zeggen. De voorbereiding zadelt me op met… Continue reading

11 januari 2022 In de donkere tijd voor en na de jaarwisseling fietste ik met goed licht en snorrende dynamo de wijk uit. In november en vooral in december maakte het duister mijn wereld kleiner en naargeestiger. Ik wil me in dit stukje maar beperken tot de tien kilometer lange tocht naar school toe, maar… Continue reading

10 januari 2022 Als ik nog gewerkt had en als maandag in mijn arbeidzame bestaan niet al heel lang mijn vrije dag was geweest, dan zou ik vandaag naar school zijn gefietst, terwijl het wieltje van de dynamo tegen het rubber van de voorband aandrukte. Het maakte de tocht door het duister aan het begin… Continue reading

08 januari 2022 Behalve de club van 27 zou je ook aan een club van 59 kunnen denken. Omdat ik dat niet goed bijhoud, schieten me nu even niet veel voorbeelden te binnen, maar François HaverSchmidt, zoals de dichter Piet Paaltjens heette volgens de burgerlijke stand, hoort er in ieder geval bij en dat geldt… Continue reading

07 januari 2022 Er moest namens enkele kerken een bos bloemen komen om iemand te bedanken voor haar vrijwilligerswerk. Ik kende de mevrouw niet, maar het bericht kwam wel in mijn mailbox en niet alleen bevinden zich zowel de mij onbekende dame als de bloemenwinkel niet al te ver van hier, ook voerde een andere… Continue reading

06 januari 2022 ´We gaan naar een bos!´ Ik kon het nog zo vrolijk zeggen, de jongetjes reageerden niet zoals jongetjes moeten doen, met een enthousiast joechei waarbij ze onmiddellijk vergeten waar ze mee bezig waren. De jongste wilde blijven spelen met zijn autootjes. Die miniatuurtjes vergen hier binnen inderdaad nauwelijks iets van het klimaat.… Continue reading

04 januari 2022 Ik ben dus af en toe een half uurtje bezig om foto’s van vroeger te digitaliseren en zo kom ik mezelf boven in een boom tegen in het Grote Bos bij Doorn. We schrijven de zomer van 1959 en ik ben boven in een den geklommen die zich wel bijzonder makkelijk leende… Continue reading

03 januari 2022 Met Klaas neem ik het lijstje door met nieuwe ministers, terwijl zijn kleine broertje telkens vraagt hoe díe heet en hoe díe. Daar geef ik braaf antwoord op, maar als ik een zojuist genoemde naam terugvraag, weet Tommy het antwoord niet. Hij vraagt wel, maar is niet eens van plan om naar… Continue reading

02 januari 2022 Op 2 januari kwam oom Leen binnen en dan begon het grote bellen. Oom Leen kroop in de hoorn van de telefoon, want wat hij deed, deed hij altijd met volle, wat kinderlijke en daardoor innemende overgave.Hij belde vakantieparken op de Veluwe om voor het komende jaar een aantal huisjes te scoren.… Continue reading

31 december 2021 Gisteren gooide ik een foto weg. Het is een foto van niks en dat wist ik ook toen ik hem maakte. Ik kan hem wel beschrijven, al wordt het daar geen betere foto van. Laat ik beginnen met het licht. Dat is vaal, onbeduidend, grauw. Van beneden naar boven heb je eerst… Continue reading

28 december 2021 Gelukkig begon het na amper tweehonderd meter al te regenen. Dat paste wel bij een man die een pelgrimstocht onderneemt om een streep te kunnen zetten door de zonden die hij beging*, al is dat een niet erg calvinistisch standpunt, we moeten het immers hebben van de genade en van de genade… Continue reading

17 oktober 2021 Je zou nog gaan denken dat het een mentale kwestie is: gisteren schreef ik over eergisteren en vandaag over gisteren. Zelf denk ik dat het iets anders ligt: de twee dagen hebben met elkaar te maken. Die kwestie rond het Lam Gods waarover ik het gisteren had, speelde weer op toen ik… Continue reading

22 oktober 2021 Mopperen? Ik? Nooit! En liegen ook niet. Ik ben een echte kretenzer. Maar gisteravond schoof ik de nacht toch in met enig gemopper. Ik lag al in bed toen ik me begon af te vragen of ik wel echt om zes uur wakker zou worden. Dat was nodig om voor half tien… Continue reading