Nasleep

Na de tea bij Kijkduin, dus precies tussen de woonhuizen die Mente en ik vijftig jaar geleden verlieten om in Utrecht samen verder te gaan, reden we terug naar het familieverblijf van deze feestweek. Dat lag iets voorbij ‘s- Gravenzande.

Aan de rit zelf heb ik geen bijzondere herinneringen, merk ik.

Of we in een colonnetje reden, wil Mente weten nu ik haar wat beteuterd de zojuist binnengekomen post laat zien. Ik weet dat niet meer. Wel weet ik dat ik zojuist een bekeuring van de deurmat raapte. Ik moet op 7 augustus, en wel om 16.00 uur, op de Monsterseweg bij ’s-Gravenzande, te hard gereden hebben: 60 waar ik maar 50 mocht. Het zal zo wezen. Dat van die colonne was wel een relevante vraag, want als dat zo was, dan moeten andere familieleden ook een bekeuring gekregen hebben, maar tot nog toe heeft zich niemand gemeld. Colonne? Snelheid? Ik weet er helemaal niets meer van. Sterker nog, ik veronderstel zelfs dat ik te goeder trouw 60 reed. Toen ik vijftig jaar geleden nog regelmatig van Monster naar Hoek van Holland reed, mocht je meestal 70 rijden. Tussen Monster en Loosduinen was dat ook zo en daarvan weet ik dat je daar al jaren nog maar hooguit 60 mag. Dat moet ik op die Monsterseweg bij ’s-Gravenzande gedacht hebben dat het daar ook zo was. Nou, niet gedacht, want ik heb blijkbaar niet erg veel gedacht, want een feestvarken heeft wel iets anders om over na te denken, maar dat 60 moet toch ergens vandaan komen.

Je begrijpt dat ik het heel sneu vind voor mezelf. 65 Euro kwijtraken op de dag dat je vijftig jaar getrouwd bent, is bijzonder zuur. Gelukkig heeft men nog anderhalve week gewacht om het me te vertellen, maar dat maakt de nasmaak er niet minder op.

Aan de andere kant had ik me juist op die dag meer dan een ander erg bewust moeten zijn van het getal vijftig. Naast mij in de auto zat immers een dame, een vorstin nog wel, die in haar zilveren, met diamanten afgezette diadeem dat veelzeggende getal droeg. 50, met een extra kroontje op de 0. En ik had die ochtend vreemd genoeg een vrijgezellenstrikje gekregen om mijn vijftigejarig huwelijk te vieren en dat heb ik de hele dag gedragen, ook tijdens die rit.

Op dat strikje stond op verschillende plekken dat het feest was, en dat was het ook (behalve op het moment dat mijn auto door een camera van de politie werd geregistreerd). Maar ook waren er verkeersborden op het strikje afgedrukt met weer dat getal 50. Het is  misschien wat vreemd om dat bordje met 50 te gebruiken bij een ontmoeting met Abraham of Sara, omdat je immers hoopt dat je nog wat ouder mag worden, want daarvoor zullen diadeem en strik in de eerste plaats in productie genomen zijn, maar het geldt natuurlijk ook voor een gouden bruidspaar. Als je een gouden huwelijksfeest viert, is het niet het moment om tegen elkaar te zeggen dat genoeg genoeg is en toedeledoki. Maar als waarschuwing voor een bruidegom die in een auto tussen twee dorpen rijdt, had het prima dienst kunnen doen. En zo is het dus niet gegaan. Vandaar dus die 65 euro, wat in deze een erg willekeurig bedrag is.

Via de gezinsapp heb ik geprobeerd om de kosten te declareren, maar daar heeft niemand op gereageerd. Nou goed, dan haal ik het bedrag van de erfenis af.