Och Heden 7 december 2023
Spotify vertelt me ongevraagd hoe mijn favoriete lijstje van het afgelopen jaar eruit ziet. Ik denk meteen aan Bob Dylan en aan Bach. Pas op nummer tien kom ik Dylan tegen met Like a rolling stone. Op nummer één staat De leugenaar van Harrie Jekkers. En drie keer komt in mijn top tien André van Duin voor. Drie keer! Zijn Pizzalied scoort het hoogst.
Dit lijstje vraagt om een toelichting.
Er zijn weken dat mijn auto alleen maar gebruikt wordt voor kinderen. Liedjes van Sesamstraat zijn ondertussen een beetje voorbij en na de vele liedjes die we te danken hebben aan de samenwerking van Koos Meinderts en Thijs Borsten, ontstaat er belangstelling voor ander repertoire. Dat zeg ik niet ter verontschuldiging, want je begrijpt dat er in 2023 wel iemand moet zijn die kinderen laat kennismaken met Op de step en De kat van ome Willem. Ook komen vijf-, zeven- en negenjarigen niet zelf op de proppen met De leugenaar en Angelique ‘in de bergen van Zwitserland, jodelahiejee’. Die hebben het over ZiggZagg, Babyshark, I am a gummybear en het Krabbenlied (‘We kunnen niet rechtdoor, dus we moeten wel opzij’).
Deze laatste weken van het jaar moet alles wijken voor Bert en Ernie. Die zaten vanaf eind november bij iedere autorit om kinderen verlegen die samen met hen wilden wachten op de komst van de man met de witte baard die vroeger veel korter en zwart was. ‘Wij zitten klaar. Sinterklaas, komt u maar!’
Toen Markus afgelopen zondag in de garage drie feestelijke zakken zag staan, barstte hij spontaan uit in gezang: ‘Wat een verrassing, wie had dat nou gedacht!’ Met aan het einde ‘Goeiemorgen, goeiedag.’
‘Waar blijft dat verhaaltje van Zipje en Zopje nu?’ wilde Lukas zaterdag nog weten. ‘Dat hoort bij Kerst met Bert en Ernie.’ Ik heb het nog niet gezegd of Markus en Lukas beginnen spontaan te zingen dat ze een kerstbal zijn. Dat lied zongen ze overigens ook afgelopen zomer toen ze in hun zwembroekje naar het strand liepen. Maar daarmee houdt het op. Bert en Ernie hebben patent op de laatste maand van het jaar.
Toen we gisteren instapten, zei Lukas meteen: ‘En nu Kerst met Bert en Ernie.’ Meer heeft hij niet gezegd, de hele rit niet. En Markus ook niet. Op de terugweg koos ik voor het Weihnachtsoratorium. Ook leuk.
Ik ben zojuist mijn persoonlijke lijstje nog even langsgegaan.Had gedacht Bach vrij snel tegen te komen. Dat viel tegen.
‘Wie zeg je?’
Bach.