30 juli 2022
Bij ons afscheid gaf de campingbaas me een balpen cadeau. We hebben het over Camping Les Marguerites bij Le Crotoy. Of hij dat deed omdat hij jarig was die dag, weet ik niet, maar dat was hij wel, herinner ik me. We hebben het over een voorval van vijf jaar geleden.
Wat de pen betreft: dat was een stevig geval met een aangename grip, voorzien van een drukknopje waarmee je een touchscreen kunt bedienen. Laat ik het anders zeggen: er zijn goedkopere reclamepennen denkbaar.
De pen verdween in mijn stuurtas en daar haal ik hem alleen uit als ik met de fiets op stap ben en onderweg iets wil noteren.
Ik heb nog zo’n pen, ook een reclamegeval en dus ook met ander opschrift. Die heb ik nu niet bij me en daarom lukt het me even niet om gedetailleerd op de tekst in te gaan. Wel kan ik vertellen dat deze pen afkomstig is van een begrafenisondernemer.
We maken het nog bonter. Sinds een paar maanden ben ik de bezitter van nog zo’n pen, die maakt reclame voor een beveiligingsbedrijf, B-safe. Die B staat niet alleen voor ‘be’, zodat je in vertaling ‘wees veilig’ kunt lezen, de b is ook de beginletter van mijn neef, de zoon van mijn zus.
Het gaat om een reclamepen van zijn bedrijf. Ik kreeg hem van mijn zus en dat brengt me weer terug bij de campingbaas. Die leek enorm op mijn ook toen al dode zwager. Als ik zeg dat het zijn broer had kunnen zijn, druk ik me zwak uit, want ik ken mijn zwagers broer en kan vertellen dat die veel minder op mijn zwager leek dan de man uit Le Crotoy, al was die wat gezetter. Het resultaat is in elk geval dat ik altijd even aan mijn verstrooide zwager denk wanneer ik de Franse pen uit het binnenvakje van mijn stuurtas trek. Dat is goed.
Toen mijn zus me onlangs die derde pen gaf, vertelde ik haar over de pen uit Le Crotoy en waarom die me aan Norbert doet denken, en ook dat ik het daarom extra prettig vond nu net zo’n pen van diens zoon te hebben. Over de tweede pen, die van de begrafenisondernemer, heb ik het met haar niet gehad, hoewel die beter in het verhaal past dan me lief is.
Dit stukje schrijf ik met de Franse pen. Toen ik zojuist, voor mijn tentje gezeten, mijn laptop opende, bleek de accu leeg. Ik had geen zin om met het ding in een toiletgebouw te gaan zitten en het leek me niet verstandig om daar de laptop uren achter te laten om de accu weer vol te krijgen. Dan maar liever met een pen en een schriftje met uitzicht op de Main.
Ik had het over de steile wijnhelling tegenover me willen hebben, die intrigeert me namelijk, maar de pen wilde dat ik het over hem had.