Och Heden 16 juli 2023
We komen te zitten op de plastic kuipjes van een tijdelijke tribune, steigerbouw die er uit ziet als de blow-up van kinderspeelgoed. Ik hou daar wel van.
Voor ons staat een man die zichzelf Greg noemt en die zonder podium ook zo heet. Hij heeft een droom. Over een paar jaar wil hij een kunstproject verwezenlijken waarvoor behalve knappe koppen, vaardige handen, creatieve geesten en veel doorzettingsvermogen vooral geld nodig is. Zonder geld kom je überhaupt nergens.
Greg, voluit Greg Nottrot, heeft zich uitgeleefd in allerlei berekeningen die hebben duidelijk gemaakt er voor zijn droom voldoende overtollig geld onder de mensen moet zijn om die zover te krijgen daarvan een deel in zijn droom te investeren. Daarom draait het in deze voorstelling, om een droom en om geld.
De eerste resultaten van zijn actie werden duidelijk op het Oerol op Terschelling, nu slaat hij zijn slag op het Berlijnplein in Leidsche Rijn. Vanavond vullen zich de rijen met voldoende mensen die zich willen laten meeslepen in het megalomane project van Nottrot. Hij is de maker van dit stuk en ook de acteur in deze solovoorstelling. Hij wil geld van het publiek. Het blijft spel, behalve als mensen in het publiek het niet meer als spel ervaren. Dat is bij iedereen het geval, bij het publiek en bij Greg. Het spel is spel, maar ook niet. Omdat het vandaag zondag is, doet Greg me denken aan een predikant die mensen mee wil sleuren in de overtuiging om zich te laten dopen. Was het zaterdag geweest, dan had ik natuurlijk aan een ouderwetse, tot de verbeelding sprekende standwerker op de markt gedacht. Of aan een salesmananger, cabaretier, entertainer.
Greg is het allemaal en het publiek bestaat tegelijk uit toeschouwers, gelovigen en kopers.
De tekst van Greg zit erin genageld, tegelijkertijd beweegt hij al improviserend mee met wat er in de kuipstoeltjes voor hem gebeurt. Hij reageert op opmerkingen, bewegingen en zet de hele meute in beweging. Hij is geestig, ad rem, weet wat hij wil, heeft lef, krabt aan je geweten en hij is eerlijk. En ook is hij een acteur die ik graag vaker bezig wil zien, samen met het NUT, het gezelschap waarvan hij en Floor Leene de drijvende krachten zijn.
Het spel is echt en de droom is een blauwdruk voor een project dat er komt als mensen mee willen werken om de verbeelding aan de macht te krijgen, om een opmerking van vijftig jaar geleden van stal te halen. Ik vis nog een term tussen de mottenballen uit: dit is episch theater. Daarbij denk je aan het vervreemdingseffect van Bertold Brecht, waarbij je uit de illusie wordt gehaald die in een theater als een wolk om je heen komt te hangen. ‘Vervreemding’ is misschien wat misleidend: de werkelijkheid komt juist heel dichtbij. Een droom zou zomaar waar kunnen worden, als naast de acteur ook de mensen uit het publiek meespelen.
Na een kleine anderhalf uur komen we in een grote tent aan lange tafels te zitten voor een maaltijd met voor-, hoofd- en nagerecht en voor allerlei gesprekken met mensen die je niet kent. Het werkt. Tussen de gerechten breekt een enkele keer het theater weer door.
Een fraai spel van droom en werkelijkheid. Niemand ‘trapt’ in de droom van Greg, maar veel mensen willen er in investeren en iedereen raakt met anderen aan de praat.
Op https://het-nut.nl/voorstellingen/geld/ zie ik dat het deze week nog vier keer wordt opgevoerd, op het Utrechtse Berlijnplein. Blijkbaar zijn er nog plaatsen.
Met dank aan Sam voor de uitnodiging.