Gêne

Volgende week wordt er weer gecollecteerd voor Amnesty International. Straks moet ik mijn bus ophalen, een kartonnen bus deze keer. Geen idee hoe die eruit ziet.

Wel weet ik dat er geen contant geld bij te pas komt. Het is niet meer dan een geval waarmee een QR-code kan worden gescand en vervolgens kun je een bedrag aangeven. De rest regelt de computer van de bank voor je. Dat is een stap voorwaarts, want de mensheid beschikt steeds minder over klinkende munt en knisperend papier.

Toch is het armoe troef. De reden waarom ik op pad gestuurd word met een bus die geen bus is, maar iets van karton, is dat er voor de wijk waarin ik woon geen wijkhoofd meer te vinden is, iemand dus die de bus distribueert en bij wie je een week later gezellig aan tafel de buit zit na te tellen met een check en nog een check. Ja, dat woord gezellig is hier wel op zijn plaats. In de jaren dat ik nu collecteer, zou ik nu aan het vierde hoofd toe geweest zijn.

Natuurlijk heb ik overwogen om dat te gaan doen, en dat niet voor het eerst. Maar ik doe al wat andere dingen waarmee ik de mensheid enigszins ter wille wil zijn. Dat neemt niet weg dat het een beetje aan me knaagt en waarvoor je het woord gêne kunt gebruiken.

Die gêne betreft mijn eigen doen en laten, in dit geval alleen het laten, maar ook dat van anderen. Waarom zegt er nou niet iemand gewoon ja tegen deze behapbare klus? Je kunt zelfs zeggen dat ik het de mensheid een beetje kwalijk neem dat er niet iemand een blok of een straat verderop opstaat die zegt: laat mij dat varkentje maar wassen.

Gêne dus. En daarvan is er meer. Zo geneer me ook voor posters met de beeltenis van Baudet en de oproep om op Forum voor Democratie te gaan stemmen. Ik kom ze nogal eens tegen, affiches met zijn kop erop.

Dat mijn waarden door mensen als Baudet worden geannexeerd en zodanig verbouwd dat ze gebruikt kunnen worden voor alles waar ik alleen maar verdrietig van word, omdat men daarbij consequent elke keer het kernwoord naastenliefde heeft vervangen door eigenliefde en onder de naaste alleen maar bed- en andere genoten verstaat, dat heeft niets met gêne te maken. Gêne is er wel vanwege die mensen die de minkukel op het schild hebben gehesen en die toch ook mijn naasten, mijn landgenoten zijn. Behalve bilboards met Baudet zie ik er trouwens met reclame voor State of Art, ook met een grote kop erop en even dacht ik dat ook dat Baudet was en ook daar geneer ik me dan weer voor, voor die vergissing.

Gêne. We nemen desnoods wel Oekraïners in huis, maar Afghanen en Syriërs sloegen we over. Of gêne omdat je met deze gedachten mensen die bereid zijn Oekraïners te helpen toch maar mooi weer, nogal zelfingenomen, de maat neemt.

Ik moet de bus-die-geen-bus is vanavond of zaterdagmiddag ophalen. Dan kan ik niet en daarom mag ik nu alvast langskomen. Dan moet ik wel opschieten met dit stukje. Het is tien uur geweest en ik had beloofd er voor half elf te zijn. Ik zou me ervoor generen om te laat te komen bij het wijkoverstijgende coördinator die de honneurs waarneemt omdat Tuindorp zelf geen eigen hoofd kan regelen.

PS Bus gehaald: zie bijgevoegde foto.