24 juni 2022
De delen 1 en 3 hadden we boven staan, maar het verhaal van De Kleine Kapitein in het Land van Waan en Wijs, deel 2 dus, dat hadden we niet.
Wat was er ook alweer aan de hand? Onze jongste had de kloeke band met daarin alle drie de delen gekocht om aan Lukas en Markus voor te lezen en dat bracht ons ertoe om die boeken ook weer eens te lezen. Intussen weet ik dat ik die boeken onlangs voor het eerst las, om te beginnen bij deel 1, toen deel 3 en de afgelopen dagen het tweede. Dat gebeurde pas toen de trilogie van de eerste tot en met de laatste bladzijde was voorgelezen aan de jongetjes. Sindsdien noemt Markus zichzelf de kleine kapitein, vooral als hij een pet op heeft, maar ook praat hij regelmatig over het eiland van Groot en Groei, en hij varieert erop door te praten over het land van Dik en Dom, want dat vindt hij leuke woorden; ook heeft hij het over het Huis van Oop en Oom, dat is ons huis.
Toen het boek helemaal was voorgelezen, moest ik het meenemen om het bij ons ontbrekende tweede deel alsnog te lezen. Het was ook het eerste wat ik van Lukas te horen kreeg. ‘Opa, we hebben het boek uit en nu mag jij het wel meenemen.’ Hun moeder had gezegd dat deel twee het minste van de drie was, een aaneenrijging van tamelijk zinloze avonturen, zei ze. Daar dacht Lukas anders over. Hij vertelde me dat het middelste deel het spannendste was en zelfs nogal eng, maar ik hoefde niet erg bang te zijn, want het was niet te eng. Eng is leuk, dat vinden kinderen tenminste, legde hij me uit, maar iets moet niet te eng zijn, want dan is het namelijk niet leuk.
Bij De Kleine Kapitein was veel engs, maar het was nooit te. Bij de filmpjes van Mario ligt dat anders. Hij ging er echt voor zitten om me dat duidelijk te maken. Veel filmpjes van de Mariospelletjes zijn weliswaar erg eng, maar dan zijn ze doorgaans toch niet te eng, maar er zijn er ook die dat wel zijn en die zijn helemaal niet leuk. Meestal heb je het al snel in de gaten of een Mariofilmpje misschien toch niet te eng is. We hebben gisteren nog even de proef op de som genomen en inderdaad, YouTube kent ook op dat front veel narigheid.
Ik hoef me over dat soort zaken volgens Lukas geen zorgen te maken, hij weet wel wat eng en leuk en dus niet te eng en naar is. Gelukkig maar.
Enfin, ik ken nu de hele serie van De Kleine Kapitein. De held blijf ik maar een vreemd kereltje vinden en ik vind ook dat de kinderen niet aardig genoeg zijn voor Bange Toontje. Verder weet ik niet of je vandaag de dag een meisje als Marinka de hele dag pannenkoeken kunt laten bakken, maar goed.
Het eerste deel van de serie eindigde abrupt. Pas dankzij deel twee wordt de avonturenreeks keurig afgerond. Ooit vertrok het schip en aan het eind van deel twee, na een reeks avonturen waarbij telkens een vermiste zeeman werd teruggevonden, keert het terug in de haven. Zoals het hoort.
Overigens vroeg Lukas me gisteren niet of ik het boek al uit had, terwijl hij zo betrokken leek bij mijn leesavontuur. Dat valt me nou weer een beetje tegen.
* Op 29 april en 2 mei ging het ook over De kleine kapitein.