X exit

Eén, anderhalf jaar geleden en misschien nog wat langer terug kwam ik mezelf tegen op Twitter of X, ik weet niet meer onder welk regime we toen leefden. Als profielportret had ik ooit een tekening gebruikt die de toen vijfjarige Klaas van me maakte. Het was iets anders: Klaas maakte een tekening van Mente en mij en Mente vond die zo leuk dat zij die als borduurwerkje heeft gekopieerd. Goed, en mijn geborduurde kop heb ik toen gebruikt voor mijn profiel op Twitter.

Nu, werd ik erg nerveus van dat medium, dus maakte ik er bijna alleen gebruik van om iets voor de kerk te plaatsen. Heel af en toe.

Na een tijd werd mijn account geblokkeerd. Dat wil zeggen: ik kon mijn pagina (heet dat zo?) nog wel zien, maar er niets meer mee doen. Alleen kijken. Dat deed ik dan ook en daar trof ik een tekeningetje aan van een kop met spitse oren en vervelende tanden, een soort Gollum uit In de ban van de ring, maar dan wel een valse editie daarvan. En er stond zoiets bij als Azaaghzza. Dat was alles. Dat kon ook niet anders, want niet voor niets had men de boel geblokkeerd. Het leek me een mooi moment om meteen maar met dat hele onzalige Twitter (of was het inderdaad toch al X?) te stoppen. Maar ik kon er niet bij. Ik heb toen een paar keer een mailtje naar X (ja, zover waren we intussen wel) gestuurd, met het verzoek mij te schrappen. Daar heb ik nooit iets over gehoord. Of misschien toch wel, misschien heeft men geprobeerd mij te bellen, maar telefoontjes van mensen die ik niet al na de eerste zin kan plaatsen, druk ik weg. Daarbij is Engels in mijn geval vaak de taal van de vijand.

De  laatste tijd kreeg ik mailtjes van X en daarom besloot ik gistermiddag toch maar eens te kijken naar mijn X-account van ooit. Ik zag het broertje van Gollum weer, die rare kreet die ik niet kan duiden. Opnieuw waagde ik een poging het account te deactiveren. Er was gedoe met mijn wachtwoord. Als ik dat nou eens probeerde te wijzigen? Dat lukte in het verleden niet: zover mocht ik immers al niet meer komen. Maar nu wel. Alleen hielp mijn gewijzigde wachtwoord mij niet verder. Daarom ging ik weer verder met mijn eigenlijke klus van gistermiddag: boeken ruimen. Weggooien, doos vrijmarkt en een doos waarvan de boeken eerst nog even op Boekwinkeltjes mogen staan voordat ze uiteindelijk toch ook bij het oud papier of in een kringloop terechtkomen. Dat Boekwinkeltjes is nog een hele klus. Typisch een bezigheid om ook nog even iets anders te doen, zoals bijvoorbeeld kijken naar een X-account dat als een lichte kiespijn af en toe de kop opsteekt.

Het is nog vroeg, maar voor ik voor een controlebeurt even naar het ziekenhuis moet, kan ik mooi even wat mailtjes beantwoorden. Vandaar dat ik achter de computer ben gaan zitten, waar ik niet meteen doe wat ik van plan was (die mailtjes), maar toch weer ga zitten gluren naar dat verdomde X. Dat heeft natuurlijk te maken met het briefje naar mijn toetsenbord waarop ik gisteren een nieuw wachtwoord bedacht. Ik probeer opnieuw het account te deactiveren en gebruik net als gisteren het nieuwe wachtwoord.

En dan verschijnt het bericht dat mijn vertrek van X betreurd wordt, maar dat men (wie of wat is men?) mij alle goeds toewenst. Weg is X. Weg is het vermaledijde plaatje van Gollum. De dag is goed begonnen.

O ja, ik zou die mailtjes doen. Dat is nu te laat.