22 februari 2025
De jongetjes hebben ‘schermtijd’ en het meisje doet haar middagdutje. Ik zit bij de jongens op de bank en herkauw de column van de heer Ephimenco in Trouw van vanmorgen. Ik pak er mijn notitieblokje even bij om de geur van de wierook af te komen waarop de columnist zich vandaag trakteerde van me af te schrijven. Na de zelfverheerlijking vertelt hij ook nog dat hij de langst actieve columnist is van het dagblad, waarmee ik hem natuurlijk graag feliciteer.
Voor we aan die laatste alinea toe zijn reageert de heer E op een ingezonden brief van een lezer die het niet chic vindt dat deze columnist in een stukje eerder deze week mevrouw Merkel affakkelt vanwege haar ‘Wir schaffen das’, en dat zoveel jaar na dato.
Dat deed E inderdaad, vertelt hij nu, maar hij meende daarvoor meer recht van spreken te hebben dan een ander omdat hij in de tijd dat mevrouw M nog bondskanselier was en haar bekende woorden nog voorpaginanieuws waren, daartegen al ageerde, in een column in Trouw. Toen was hij, zo begrijp ik, juist de profeet de krant. Hij voorzag toen al welke heilloze weg mevrouw M van hiernaast met haar politiek bezig was in te slaan. En zie, voorwaar: E heeft het altijd al gezegd.
Niet alleen zelfrechtvaardiging, maar ook zelfverheffing, daarom gaat het vooral in de column van vandaag. Dat mag ook wel een keertje. Te midden van duizend, misschien wel drieduizend, columns moet ook dat kunnen.
Nog even over die profetenrol. Een profeet kijkt niet in een glazen bol, een profeet waarschuwt vooral, maakt alert, en dat doet hij dankzij bijzondere inzichten waaraan potentieel gevaar niet ontgaat. Dikwijls ook voorzegt een profeet ook een toekomst waarvan zij of hij juist hoopt dat die, mogelijk mede dankzij de profetie zelf, nooit werkelijkheid zal worden, dit even afgezien van woorden van troost waarmee een profeet ook wel eens op de proppen kan komen. Intussen vormt de AfD van hiernaast het bewijs van het gelijk van de heer E, weten we nu. Hij zegt niet dat hij trots is op de AfD, dat zegt hij niet en ik vind het akelig van mezelf dat dat even in me opkomt.
Wij hier, maar vooral dus onze oosterburen, hadden de woorden van toen van mevrouw Merkel ook ter harte kunnen nemen door ons te mobiliseren tegen cynisme en minachting van wat niet wit en afkeer tegen wie geen wieg had in de EU, door ons ethisch en dus ook politiek verantwoord te gedragen. Of we hadden zo kunnen schrikken van de alarmbel van de heer E, dat we alles hadden aangegrepen om zijn woorden niet de kans te geven ooit waarheid te worden. In dat geval had meneer E als een echte profeet tevreden kunnen zijn. In de column van vanmorgen lijkt hij zelfrechtvaardiging belangrijker te vinden. Als een AfD’er Trouw zou lezen, zou die partij de column van meneer E met instemming gelezen hebben.
De jongetjes op de bank hebben nu wel genoeg ‘schermtijd’ gehad; het wordt tijd voor iets anders. Toch moet me nog even van het hart dat ik dus een beetje droef geworden ben van de woorden van de profeet uit Rotterdam die zichzelf op de borst slaat omdat hij het al gezegd heeft.